Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

Αρχιτεκτονική PowerPC: το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της Amiga;

Αποφάσισα να γράψω μετά από πολύ καιρό, με αφορμή μια συζήτηση στο AmigaPlanet σχετικά με την χμ, "αυξησούλα" στην τιμή του Amiga nextgen motherboard A1222 από τα 400€ στα 1.200€. Με αυτή λοιπόν την αφορμή σκέφτηκα να εκφράσω κάποιες σκέψεις σχετικά με την πλατφόρμα που έχω κάνει εδώ και αρκετά χρόνια. Οι σκέψεις αυτές έχουν να κάνουν με την επιλογή της αρχιτεκτονικής PowerPC ως πυρήνα για τη συνέχεια της Amiga και τη μετάβαση στον 21ο αιώνα. Και δεν θα το παίξω μετά Χριστόν προφήτης, τώρα που οποιοσδήποτε μπορεί να διαπιστώσει ότι όλη αυτή η ιστορία δεν οδήγησε απολύτως πουθενά. Αντιθέτως, αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή νομίζω ότι οποιοσδήποτε δεν φορούσε παρωπίδες θα καταλάβαινε ότι οι δρόμοι της Amiga με τη Motorola έπρεπε να χωρίσουν με το τέλος της ανάπτυξης επεξεργαστών αρχιτεκτονικής 680x0. Αλλά ας θυμηθούμε λίγο τι είχε συμβεί...

Στα τέλη της δεκαετίας του '80, παρά την (ολοκληρωτική, σχεδόν) τεχνολογική της υπεροχή, η πλατφόρμα της Amiga κατορθώνει να κυριαρχήσει στην αγορά των home computers της Ευρώπης με όχημα την Amiga 500 και μέσο... τα παιχνίδια. Παρά την ασύλληπτη διάδοση των PCs και της x86 αρχιτεκτονικής στον επαγγελματικό χώρο, υπάρχουν τομείς στους οποίους τα μεγάλα μοντέλα (κυρίως) - ήτοι η Α2000 - διαπρέπουν, καθώς το hardware τους είναι ό,τι πιο κατάλληλο για συγκεκριμένες εφαρμογές. Η Commodore, καθώς όλο και περισσότερο βυθίζεται στην ανυποληψία λόγω τραγικών επιλογών της εκάστοτε διοίκησης, καθυστερεί να ακολουθήσει τις εξελίξεις, ανοίγοντας έτσι το δρόμο σε τρίτους κατασκευαστές για την ανάπτυξη και την κυκλοφορία επιταχυντών, σκληρών δίσκων και άλλων περιφερειακών. Ένας από αυτούς τους κατασκευαστές είναι και η γερμανική Phase 5 που ιδρύεται το 1992 και γίνεται γνωστή με την επέκταση μνήμης/επιταχυντή Blizzard 1220 για την ολοκαίνουρια Amiga 1200. Τον 1220 ακολουθούν άλλα προϊόντα της εταιρίας που γνωρίζουν μεγάλη εμπορική επιτυχία συνδυάζοντας αξιοπιστία και επιδόσεις. Δυστυχώς, στις 29 Απριλίου του 1994 η Commodore κατεβάζει τα ρολά, πνιγμένη από τα οικονομικά προβλήματα που την ταλαιπωρούσαν στην ουσία από τη μέρα σχεδόν της φυγής του ιδρυτή της, Jack Tramiel, το 1984. Το επίπεδο της κακοδιαχείρησης μετά την αποπομπή του Tramiel μπορεί να γίνει κατανοητό αν κάποιος σκεφτεί ότι η εταιρία είχε στο παλμαρέ της τον πλέον επιτυχημένο εμπορικά 8bit home computer (Commodore 64) αλλά και την Amiga. Και παρόλα αυτά, κατάφερε να πτωχεύσει σε μία εποχή που τα προϊόντα της (Amiga 1200, cd32, Amiga 4000) κάθε άλλο παρά ασυγκίνητο άφηναν το κοινό...

Μετά το κλείσιμο της Commodore ήταν προφανώς στο συμφέρον όλων των εταιριών που έφτιαχναν hardware και software για την Amiga η συνέχιση της πορείας της τελευταίας. Και πράγματι, μετά από ένα διάστημα προσμονής και αγωνίας, ο γερμανικός κατασκευαστής PCs ESCOM αποκτά τα δικαιώματα και ξανακυκλοφορεί τις Amiga 1200 και Amiga 4000. Δυστυχώς η όλη ιστορία δεν μακροημερεύει και μόλις 2 χρόνια αργότερα, το 1996, η ESCOM πτωχεύει και η παραγωγή της Amiga σταματάει οριστικά.

Καθώς η πλατφόρμα διατηρεί ακόμα αρκετό φανατικό κοινό που την έχει λατρέψει για την τεχνολογική υπεροχή της (έστω, την υπεροχή των προηγούμενων ετών γιατί το 1996 τα πράγματα είχαν αλλάξει) και οι κατεξοχήν gamers έχουν πάρει τα κουβαδάκια τους και έχουν μετακομίσει σε άλλες παραλίες (Sony PlayStation, PCs), η ζήτηση για νέο hardware εξακολουθεί να υφίσταται. Χωρίς εργοστάσιο να κατασκευάζει μηχανήματα η λύση των επιταχυντών για τους υφιστάμενους υπολογιστές είναι μονόδρομος, και εκεί η Phase 5 διαπρέπει, κυκλοφορώντας accelerators βασιζόμενους σε όλους τους επεξεργαστές της σειράς 680x0 της Motorola: 68020, 68030, 68040, 68060. Όμως η τελευταία, από το 1991 ήδη, έχει ξεκινήσει την ανάπτυξη μίας νέας οικογένειας επεξεργαστών, σε συνεργασία με τις Apple και IBM. Η σειρά αυτή, που ονομάζεται PowerPC, πέραν της συμμετοχής της ίδιας της Motorola ελάχιστη σχέση έχει με την οικογένεια επεξεργαστών 680x0 καθώς βασίζεται σε τεχνολογία RISC σε αντίθεση με τους τελευταίους που αποτελούσαν τυπικά chips CISC αρχιτεκτονικής. Προκειμένου να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το αντίπαλο δέος (Intel) η Motorola σταματάει την ανάπτυξη και την εξέλιξη της οικογένειας επεξεργαστών 680x0 και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στους PowerPC, με αποτέλεσμα ο 68060 να είναι το τελευταίο και ισχυρότερο chip της δημοφιλούς σειράς που αποτέλεσε τον διάδοχο των 8μπιτων 6800 και 6809.

Ταυτόχρονα, η Phase 5 συνεχίζει να αναπτύσσει και να βγάζει στην αγορά state of the art επιταχυντές για την Amiga. Καθώς οι άνθρωποι της εταιρίας ετοιμάζονται για το σχεδιασμό των (ισχυρότερων) διαδόχων των Blizzard 1260 και CyberStorm, ο προβληματισμός είναι αναπόφευκτος: πώς μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα όταν δεν υπάρχει στην ίδια οικογένεια επεξεργαστών κάποιος ανώτερος από αυτούς που έχεις ήδη χρησιμοποιήσει; Πόσο μάλλον όταν γνωρίζεις πως ούτε στο μέλλον πρόκειται να κυκλοφορήσει κάποιος διάδοχος; Αναγκαστικά, οφείλεις να στραφείς σε μία άλλη, νέα - και ασύμβατη, φυσικά - αρχιτεκτονική. Πώς όμως διατηρείς τη συμβατότητα με το ήδη υπάρχον software, ακόμα και με αυτό το ίδιο το λειτουργικό σύστημα (AmigaOS); Μα, πολύ απλά, φροντίζεις ο νέος σου επιταχυντής, πέρα από την ολοκαίνουρια, εξωτική CPU με την οποία θα τον εφοδιάσεις, να διαθέτει και άλλη μία της οικογένειας 680x0. Με τον τρόπο αυτό από τη μία διατηρείς τη συμβατότητα με το ήδη υπάρχον software και από την άλλη παρέχεις πεδίο για ανάπτυξη νέων εφαρμογών που θα εκμεταλλεύονται τη νέα αρχιτεκτονική. Όλα καλά μέχρι εδώ, θα έλεγε κανείς...

Εδώ ακριβώς είναι το σημείο της κρίσιμης απόφασης, της απόφασης που προσωπικά θεωρώ ότι αποτέλεσε το τελευταίο, το τελειωτικό καρφί στο φέρετρο της Amiga. Από τη μία υπήρχε η αρχιτεκτονική PowerPC την οποία είχε ήδη υιοθετήσει η Apple (και με αυτήν πήγαινε για κλείσιμο, ας μην το ξεχνάμε αυτό) και από την άλλη οι... μισητοί εκπρόσωποι της x86 οικογένειας, με τον Pentium (και τους Pentium MMX και Pentium II) εκείνο τον καιρό να είναι το απόλυτο best seller. Ας σταθούμε μια στιγμή σε αυτό το σημείο όμως, για να διευκρινίσουμε ότι οι αντίστοιχες CPUs από την πλευρά της σύμπραξης Apple-IBM-Motorola (PowerPC 603, 603e) ήταν μάλλον τεχνολογικά ανώτερες, κάτι που ασφαλώς έκανε τα μάτια από την πλευρά της Phase 5 να... αλληθωρίζουν προς αυτό το στρατόπεδο. Και ποιος μπορεί να τους αδικήσει, άλλωστε; Τι πιο κατάλληλο για τη συνέχεια της Amiga από το πλέον προηγμένο τεχνολογικά, έτσι δεν είναι; Δυστυχώς, όπως αποδείχτηκε και πολύ σύντομα μάλιστα, οι PowerPCs ήταν η (εντελώς, όμως) λάθος επιλογή...

Έχοντας διαλέξει να ανέβει στο άρμα των Motorola-Apple-IBM η Phase 5 κυκλοφορεί το 1998 τους επιταχυντές Blizzard PPC και CyberStorm PPC για 1200άρες και big box Amigas, αντίστοιχα. Οι νέοι accelerators διαθέτουν έκαστος έναν 68040 ή 68060 για compatibility με το ήδη υπάρχον software και έναν εκπρόσωπο της οικογένειας PowerPC για να οδηγήσει την πλατφόρμα στη νέα χιλιετία. Και, φυσικά, δυνατότητα για μέχρι και 128ΜΒ μνήμης RAM, μέγεθος εξαιρετικό για τα δεδομένα της εποχής. Όμως, τα πράγματα δεν πάνε κατ' ευχήν για την Phase 5: από τη μία οι τσουχτερές τιμές των νέων accelerators, από την άλλη η βάση χρηστών της Amiga που όλο και συμπυκνώνεται και, τέλος, η μηδαμινή ανταπόκριση των λιγοστών software developers που έχουν απομείνει στη νέα αρχιτεκτονική, οδηγούν στο κλείσιμο της εταιρίας το έτος 2000. Δυστυχώς όμως, ο σπόρος έχει φυτευτεί και όσοι έχουν απομείνει πιστοί στην πλατφόρμα θεωρούν μονόδρομο την PowerPC αρχιτεκτονική. Η λύση των παντού διαδεδομένων και πάμφθηνων x86 έχω την αίσθηση ότι δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ στα σοβαρά: όσοι αποφάσιζαν για τις τύχες της πλατφόρμας είτε λόγω ρομαντισμού, είτε εξαιτίας στενομυαλιάς, είτε επειδή δεν μπορούσαν να δουν πραγματικά μπροστά, είχαν κάνει την επιλογή τους. Η Amiga θα πορευόταν από εκεί και πέρα σφιχταγκαλιασμένη με μία οικογένεια επεξεργαστών τους οποίους ακόμα και η ίδια η Apple απέρριψε τελικά το 2005, για χάρη των προϊόντων της Intel! Χμμμ...

Με το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας έγινε φανερό ότι Amiga και αρχιτεκτονική PowerPC θα πορεύονταν στο εξής μαζί. Καθώς το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της πλατφόρμας είναι οι συνεχείς διχασμοί, διασπάσεις και διχόνοιες, ήδη από πολύ νωρίς κυκλοφορούν οι Pegasos και Pegasos 2 από την Genesi, βασισμένοι εξ' ολοκλήρου σε PowerPC αρχιτεκτονική και, προφανώς, χωρίς συμβατότητα με τις classic Amigas. Οι Pegasos τρέχουν το νέο λειτουργικό MorphOS, το οποίο, παρόλο που δε φαίνεται με την πρώτη ματιά, είναι μια μετεξέλιξη του AmigaOS 3.x για PowerPC based υπολογιστές. Από την άλλη πλευρά, η αγγλική Eyetech κυκλοφορεί ένα ακόμα motherboard με επεξεργαστή PowerPC, την AmigaONE, η οποία μάλιστα θα είναι και αυτή που θα τρέχει το νέο, επίσημο, AmigaOS 4. Που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, αλλά λεπτομέρειες...

Αν αποστασιοποιηθούμε λιγάκι και προσπαθήσουμε να εξετάσουμε με ψυχρή λογική ό,τι συνέβαινε στο χώρο της Amiga την πρώτη 5ετία της τρέχουσας χιλιετίας, μπορούμε να διαπιστώσουμε τον παραλογισμό σε όλο του το μεγαλείο: 2 διαφορετικές πλατφόρμες βασισμένες σε PowerPC (καμία συγγένεια σε CPU ή chipset με την Amiga) με 2 διαφορετικά λειτουργικά συστήματα. Το πρώτο έχει το όνομα αλλά δεν υπάρχει καν, και το δεύτερο έχει την - ας την πούμε - χάρη αλλά του λείπει το όνομα και εκ πρώτης δεν θυμίζει σε τίποτα Amiga. Ωραία...

Τον ίδιο καιρό η IBM αρχίζει να έχει προβλήματα με τους PowerPCs, καθώς οι επεξεργαστές της δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να ακολουθήσουν τα νέα chips της Intel. Ειδικά αν δεν χρησιμοποιούν... υγρό άζωτο ως σύστημα ψύξης! Κατά συνέπεια σύντομα - και πολύ πριν το 2010 - παύει να υπάρχει οποιοσδήποτε μαζικά παραγόμενος υπολογιστής που να βασίζεται στην αρχιτεκτονική PowerPC και, αν δεν απατώμαι, η τελευταία φορά που συναντάμε τέτοιου τύπου CPU είναι στο PlayStation 3.

Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι ότι πλέον, εν έτει 2024, αν κάποια πλατφόρμα χρησιμοποιεί PowerPCs το τεχνολογικό χάσμα σε επίπεδο hardware με τα PCs και τα Macs αρχίζει να γίνεται χαώδες, και είναι πλέον εμφανές ότι η - κάποτε ανώτερη τεχνολογικά - Amiga δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ κοντά στον ανταγωνισμό από άποψη επιδόσεων και τεχνολογικών νεωτερισμών. Το γεγονός ότι ακόμα και στις μέρες μας κάποιοι που έχουν τα δικαιώματα χρήσης του brand name κυκλοφορούν ακόμα custom PowerPC based motherboards με τιμές που... ξεκινάνε από τα 1.200€ (sky is the limit, αγαπητοί) και έχουν το θράσος να τα ονομάζουν "Amiga" το θεωρώ θλιβερό επίλογο στην όλη ιστορία και απλά το αναφέρω χωρίς να του κάνω τη χάρη να ασχοληθώ παραπάνω...

Θα ήθελα πριν κλείσω να σκεφτείτε αυτό που σκεφτόμουν και εγώ πριν ξεκινήσω να γράφω αυτή την ανάρτηση που κατέληξε σε... σεντόνι. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι εκεί, στο 1998, οι άνθρωποι της Phase 5 αποφάσιζαν να κυκλοφορήσουν την... Blizzard x86, με έναν 680x0 και έναν Pentium onboard. Και ας υποθέσουμε ότι οι Αμιγκάδες της εποχής θα έριχναν (πολύ) νερό στο κρασί τους και θα αποδέχονταν αυτή την εσχάτη προδοσία ως τη μοναδική βιώσιμη λύση. Και ας υποθέσουμε επίσης, ότι μετά το φούντο της Phase 5 κανένας δεν θα έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί με custom motherboards οποιασδήποτε αρχιτεκτονικής αλλά θα έφτιαχναν απλά και θα κυκλοφορούσαν το νέο AmigaOS να τρέχει natively σε PCs. Μπορείτε να αντιληφθείτε πόσο κοντύτερα θα βρισκόταν η πλατφόρμα της Amiga στο σήμερα; Πόσο πιο εύκολα θα είχε υιοθετήσει τις νέες τεχνολογίες και πόσο πιο απλό και φθηνό θα ήταν για τον καθένα να δοκιμάσει την "εμπειρία Amiga" αφού αυτή θα έτρεχε σε οποιοδήποτε PC ή laptop θα τύχαινε να διαθέτει; Κι όμως, όταν διατυπώνω αυτές τις απόψεις συνήθως κατηγορούμαι ως αιρετικός και ως "εχθρός της Amiga" από τους οπαδούς και τους MorphOS και τους AmigaOS 4. Ναι, και από τους 17 τέτοιους που υπάρχουν παγκοσμίως ;-)

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2023

The Crystal Beauty

Ή, πώς να μεταμορφώσετε μια απλή Amiga 500 σε αυτό:

Συζητώντας με ένα φίλο μου - κάτοχο μίας Amiga 500 Plus - τις προάλλες για τα προϊόντα της a1200.net, της εταιρίας που παράγει καινούρια cases και keycaps για τις ταλαίπωρες και κιτρινισμένες Αμιγκούλες μας, έδειξε έντονο ενδιαφέρον στην προοπτική μίας νέας, ολόφρεσκης... αμφίεσης για το μηχάνημά του. Επειδή ως γνωστόν στη βράση κολλάει το σίδερο, τσεκάραμε τι υπάρχει διαθέσιμο και παραγγείλαμε άμεσα κάποια πραγματάκια. Μετά από περίπου 3 εβδομάδες είχαν φτάσει στα χέρια μου, οπότε ο φίλος μου έφερε την Amiga του προκειμένου να προχωρήσουμε στα... περαιτέρω.

Η αλήθεια είναι πως οι αδιάφορες αυτές συσκευασίες δεν προδίδουν το περιεχόμενό τους

Η Amiga πριν την επέμβαση. Θα πρέπει να παραδεχτείτε ότι δείχνει μια χαρά και ελάχιστα κιτρινισμένη. Εχθρός του καλού όμως, είναι το καλύτερο.

Επειδή είχα κάνει την ίδια δουλειά και στο παρελθόν, η αλήθεια είναι ότι είχα διαπιστώσει κάποια μικροπροβλήματα με τα προϊόντα της a1200.net. Τίποτα που να μην ξεπερνιέται, βέβαια. Τίποτα σημαντικό, τουλάχιστον. Έτσι ήμουν προετοιμασμένος για κάποιες βίδες που δεν θα ταίριαζαν, κάποιες άλλες που θα έλειπαν, ένα eject button για το floppy disk drive που απλά απευθυνόταν σε άλλο μοντέλο, και άλλα τέτοια ωραία. Αλλά, πόση σημασία να έχουν πραγματικά όλα αυτά; Μπροστά στα κάλλη τι είναι ο πόνος; Ας αφήσω τα πολλά λόγια και ας προχωρήσω στο ψητό, λοιπόν.

Ωραία κουτάκια. Ελπίζω και το περιεχόμενο να είναι ανάλογο.

Το διάφανο case απ' ότι βλέπω δεν είναι ακριβώς ίδιου στυλ με αυτό που είχα αγοράσει πριν από μερικά χρόνια για την 1200άρα μου (θα την δείτε και αυτήν παρακάτω). Το νέο case για την 500/500 Plus είναι εντελώς διάφανο, σαν γυαλί ή plexiglass. Τώρα, το αν αυτό είναι καλό ή κακό θα το διαπιστώσουμε στο τέλος προφανώς.

Μιλάμε για crystal clear!

Τα πρώτα βήματα ήταν πολύ απλά, χωρίς προβλήματα. Δυστυχώς διαπίστωσα ότι για καλύτερη εφαρμογή έπρεπε να αφαιρεθεί και το κάτω μέρος του shield στο οποίο περικλείεται το motherboard (το πάνω μέρος είχε αφαιρεθεί εδώ και χρόνια). Πάμε λοιπόν να ξεβιδώσουμε όλες τις βίδες γύρω από τις θύρες επέκτασης και μετά την τοποθέτηση να τις ξαναβιδώσουμε. Συν 10-15 λεπτά δουλειάς με το καλημέρα...


Η μεταφορά του motherboard, της επέκτασης μνήμης και του floppy disk drive από το παλιό case στο νέο ολοκληρώθηκε χωρίς περαιτέρω θεματάκια. Αναμενόμενα, το eject button του floppy drive και πάλι δεν ταίριαζε!

Για να την δούμε και με το πληκτρολόγιο...


Διαπιστώνει κανείς με την πρώτη ματιά ότι το νέο case είναι τόσο... διαφανές που το - έστω και λίγο - κιτρινισμένο πληκτρολόγιο δείχνει παράταιρο. Εδώ είναι που θα κάνουν τη διαφορά τα νέα keycaps. Για πάρτε μια ιδέα:

Αυτό λογικά είναι το χρώμα που είχαν τα πλήκτρα των Α600 και Α1200 όταν έβγαιναν από το εργοστάσιο. Της 500άρας ήταν περισσότερο γκριζομπέζ (ανάλογα με το τι θυμάται ο καθένας). Στη δική μας περίπτωση πάντως, τα κατάλευκα πλήκτρα φαίνονται ιδανικά. Για να ξεκινήσουμε να τα αλλάζουμε λοιπόν...


Η διαφορά είναι εμφανής.

Θα ήμουν ψεύτης αν σας έλεγα ότι η αλλαγή των keycaps είναι εύκολη. Διαπίστωσα δύο θέματα που με ταλαιπώρησαν και, ειδικά το πρώτο είναι... βουνό. Αναφέρομαι στα μεγαλύτερα πλήκτρα (Enter, Shift, Space, Tab κλπ) τα οποία, εκτός από ελατήρια, στηρίζονται και σε μεταλλικά ελάσματα τα οποία πρέπει μέσω ειδικών πλαστικών συνδέσμων να κουμπώσουν ταυτόχρονα πάνω στο πλήκτρο και στη βάση του πληκτρολογίου. Αν σας ακούγεται δυσκολάκι, πιστέψτε με, είναι εντελώς μανίκι. Εκτός και αν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να τα κουμπώνει κανείς, πέραν του προφανούς. Χρειάζονται ακριβείς κινήσεις σε ελάχιστο χώρο, όραση 10/10 και τόνοι υπομονής προκειμένου να τα βγάλει κανείς πέρα.

Αλλά, όπως σας έγραψα, υπάρχει και άλλο ένα θέμα με τα keycaps. Αυτό έγκειται στο ότι αρκετά από τα πλήκτρα δεν κουμπώνουν καλά στις βάσεις τους στο πληκτρολόγιο, με αποτέλεσμα με το παραμικρό να... εκτοξεύονται λόγω της δύναμης που ασκεί το ελατήριο. Εδώ θα πρέπει να βρείτε κάτι λεπτό και εύκαμπτο να παρεμβάλλετε μεταξύ υποδοχής βάσης και εξογκώματος πλήκτρου, ώστε να γίνει πιο σφικτή η συναρμογή. Εννοείται ότι το να βάλει κάποιος κόλλα, σιλικόνη ή άλλες ουσίες με κολλητικές ιδιότητες δεν προτείνεται, αφού όταν θα πήξει δεν θα κουνιούνται πλέον τα πλήκτρα.

Τέλος πάντων, μετά από αρκετή ώρα παιδέματος, ποταμούς ιδρώτα και εξάντληση (δις) του υβρεολογίου μου, κατάφερα να ολοκληρώσω τη μεταμόσχευση δίνοντας λύση στα προβλήματα που μου παρουσιάστηκαν. Δείτε το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα και κρίνετε εσείς εάν άξιζε τον κόπο (προσωπικά θεωρώ πως ναι):





Στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνω και μία αναφορά στο... μπικικίνι, στο μπαγιόκο, στο μαρούλι ή όπως αλλιώς το λέει ο καθένας. Άσχετα με το τι θα διαβάσετε στο website της a1200.net, το case μαζί με τα keycaps συν φόρους και μεταφορικά κόστισαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, κάτι ελάχιστο πιο κάτω από 300€. Καταλαβαίνετε ότι με τέτοιο κόστος κτήσης συν τον κόπο που απαιτείται για τη μεταφορά και την εγκατάσταση στο νέο case, η 500άρα σας αλλάζει αυτόματα κατηγορία από μηχάνημα αξίας 150-200€ σε υπολογιστή του πεντακοσάρικου (500€). Το αν κάποιος θεωρεί ή όχι ότι αξίζει αυτή η επένδυση θεωρώ ότι είναι καθαρά προσωπικό του θέμα. Δικό του και του πορτοφολιού του, φυσικά.

Το ωραίο είναι ότι αφού ολοκλήρωσα την 500 Plus του φίλου μου, αυτή την Crystal Beauty του τίτλου της ανάρτησης, θέλησα να τη συγκρίνω με την αγαπημένη μου 1200άρα, το πρώτο μηχάνημα που είχε περάσει από παρόμοια διαδικασία. Ομολογώ ότι το αποτέλεσμα με σόκαρε λιγάκι:





Έτσι είναι. Κάτω από τον κιτρινισμένο 64άρη η Α1200 έδειχνε μια χαρά. Τώρα, απέναντι στην 500άρα φαντάζει σαν ταλαίπωρη γριά που προσπαθεί με τόνους φτιασίδια να καλύψει τις ρυτίδες τις και το κρεμασμένο δέρμα της. Σκατά!

Φυσικά, την όλη διαφορά την κάνουν τα keycaps (αν και ακόμα και το διαφανές case δείχνει σα να έχει κιτρινίσει κάπως). Θα μπορούσα θεωρητικά να αγοράσω ένα ακόμα σετ με καινούρια πλήκτρα - γύρω στα 90€ -, αλλά σκέφτομαι το παίδεμα για την τοποθέτησή τους και δυσκολεύομαι να το αποφασίσω. Το έκανα μια φορά, ΟΚ, έχω την όρεξη και τη διάθεση να το κάνω και δεύτερη;

Προς το παρόν, όχι. Ίσως κάποια άλλη στιγμή με λιγότερες σκοτούρες και περισσότερο χρόνο να το ξανασκεφτώ. Μέχρι τότε θα την κρατήσω τη 1200άρα μου ως έχει. Άλλωστε, αν δεν βρίσκεται κοντά της η Crystal Beauty που προκαλεί τις αναπόφευκτες συγκρίσεις, μια χαρά δείχνει από μόνη της. Οπότε θα επιστρέψω πάραυτα την 500 Plus στον φίλο μου και θα αφήσω εσάς με μερικές ακόμα φωτογραφίες της:






Κυριακή 7 Μαΐου 2023

HAMazing: για το χρώμα ποτέ δεν παύει να εντυπωσιάζει

Ένα από τα εντυπωσιακότερα - στα χαρτιά, τουλάχιστον - χαρακτηριστικά της Amiga όταν αυτά ανακοινώθηκαν στο ανύποπτο κοινό το 1985 ήταν προφανώς και ο αριθμός των χρωμάτων που μπορούσε να παράγει: 4096 ή 2 στην 12η για να το στρογγυλέψουμε. Σε μια εποχή που ο πλέον εντυπωσιακός αριθμός που είχαμε ακούσει ήταν τα περίφημα 512 του άσπονδου φίλου Atari ST και ο αμέσως επόμενος τα 256 των 8μπιτων Atari, ο αριθμός "4096" φάνταζε - και ήταν - ασύλληπτος. Το πλέον ασύλληπτο μάλιστα ήταν ότι δεν έχουμε απλά να κάνουμε με μία χρωματική παλέτα: η Amiga είχε τη δυνατότητα να απεικονίσει ταυτόχρονα αυτά τα 4096 χρώματα! Καλωσορίστε το Hold-And-Modify.

Αντιγράφω από την Wikipedia: "Hold-And-Modify, usually abbreviated as HAM, is a display mode of the Commodore Amiga computer. It uses a highly unusual technique to express the color of pixels, allowing many more colors to appear on screen than would otherwise be possible. HAM mode was commonly used to display digitized photographs or video frames, bitmap art and occasionally animation. At the time of the Amiga's launch in 1985, this near-photorealistic display was unprecedented for a home computer and it was widely used to demonstrate the Amiga's graphical capability. However, HAM has significant technical limitations which prevent it from being used as a general purpose display mode". Αυτή η τελευταία πρόταση είναι το κλειδί αναφορικά με το ΗΑΜ και ήταν και το τίμημα που πλήρωνε αυτή η τεχνική προκειμένου να μπορέσει να απεικονίσει τόσα χρώματα ταυτόχρονα χωρίς να ξοδεύει την ανάλογη ποσότητα μνήμης, γιατί αυτό ήταν και το σημαντικότερο καθώς εκείνη την εποχή οι μνήμες ήταν πανάκριβες.

Fast forward 38 χρόνια μετά. Κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό θα διαπιστώσουμε ότι τα HAM modes τελικά χρησιμοποιήθηκαν λίγο προς ελάχιστα στην ιστορία της Amiga, καθώς λόγω των προαναφερθέντων τεχνικών περιορισμών δεν ήταν ιδανικά για παιχνίδια με γρήγορη κίνηση αλλά και παρουσίαζαν κάποια artifacts αναλόγως του τρόπου χρήσης τους. Φυσικά κυκλοφόρησαν ουκ ολίγα slideshows που έκαναν χρήση των HAM modes, καθώς τα τελευταία ήταν ιδανικά για την απεικόνιση πολύχρωμων, στατικών εικόνων. Εξυπακούεται ότι στις κορυφαίες παραγωγές της demoscene όπου και κινείται το... σύμπαν, από σπάνια έως ποτέ δεν γινόταν χρήση του Hold-And-Modify.

Όλα αυτά με ελάχιστες εξαιρέσεις, η κορυφαία των οποίων είναι το ολοκαίνουριο demo του group Desire που παρουσιάστηκε στα πλαίσια του demοparty 68K inside και ονομάζεται, πολύ ταιριαστά, HAMazing. Γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται.

Δεν θα σας κουράσω με άλλα λόγια, σας αφήνω να απολαύσετε την οπτική αυτή (και όχι μόνο) πανδαισία και μην ξεχνάτε το σημαντικότερο: τρέχει σε απλή Amiga 500 με 1ΜΒ συνολικής μνήμης. Πώς είπατε;

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2023

9ο Amicamp: The photostory

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έλαβε χώρα η μοναδική εν Ελλάδι επίσημη σύναξη χρηστών Amiga, το Amicamp, στον πάντα φιλόξενο χώρο του Found.ation στα Πετράλωνα. Σας είχα ενημερώσει σε προηγούμενες αναρτήσεις για τις ημερομηνίες και τον χώρο διεξαγωγής του 9ου Amicamp, οπότε, αν το χάσατε, κακό του κεφαλιού σας! Εμείς πάντως που είμασταν για μία ακόμα φορά παρόντες διασκεδάσαμε, κουβεντιάσαμε, χαβαλεδιάσαμε, παίξαμε - και πολύ, μάλιστα -, ήπιαμε πολλούς καφέδες, γενικώς τη βγάλαμε φίνα.

Επειδή κάποιοι ίσως να μη μπόρεσαν να δώσουν το παρών λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων ή κάποιοι άλλοι να βρίσκονταν εκτός Αθήνας, θα κάνω μια προσπάθεια μέσω των φωτογραφιών που θα ακολουθήσουν να σας βάλω λίγο στο κλίμα του 9ου Amicamp. Λίγο, γιατί άλλο να το ζεις, άλλο να το βλέπεις. Για παράδειγμα δεν υπάρχουν φωτογραφικά ντοκουμέντα από κάποια κορυφαία ποδοσφαιρικά (;) συμβάντα, ότι δηλαδή ο γράφων κέρδισε σερί 5-1 και 7-1 τους other_reality και Mike στο Kick-Off (το πρώτο, το ορθόδοξο) ή ότι ο Cool_AmigaN έχασε με 7-0 στον πρώτο τελικό του φετινού Sensible Days, με σκορ ημιχρόνου... 5-0! Με λίγα λόγια σε κάποια ματς ό,τι πήγαινε μέσα έγραφε. Και μερικά που πήγαιναν έξω, ίσως!


Τα μηχανήματα

Vampire v4 standalone

Vampire v4 standalone

PowerMac G4 με MorphOS

PowerMac G4 με MorphOS

SEGA Master System II & Raspberry Pi 400

Amiga 1200 με ACA1232

Amiga 1200 με ACA1232     

Amiga 1200 με ACA1232


Τα πρόσωπα

Other_Reality και Dony με την κούπα του πρωταθλητή

Ο Αλέξης με τον Cool_AmigaN στην κλήρωση των ομίλων του Sensible Days. Έπεσε ασύλληπτο μαγείρεμα, αλλά και πάλι ο Στέφανος δεν κατάφερε να στεφθεί πρωταθλητής

Ο Portarinos και ο γράφων ποζάρουν χαρούμενοι με το Amiga Magazine ανά χείρας που αναφέρει: Gateway buys Amiga! The Future's Bright! Άραγε πώς θα είχαν κυλήσει τα πράγματα αν τότε, το 1999, δεν είχε φαλιρίσει η Gateway; Μήπως τώρα η Amiga θα ζούσε και θα βασίλευε; Δεν θα μάθουμε ποτέ. Στο βάθος ο Dinohatzi απολαμβάνει τον καφέ του ατενίζοντας τα οπίσθια των φωτογραφιζόμενων

Ο FIK πανηγυρίζει με το κύπελο του Sensible Days ενώ ο απερχόμενος πρωταθλητής (Tsak) χειροκροτεί, αναγνωρίζοντας το μεγαλείο και την ανωτερότητα του κορυφαίου SWOS player του τουρνουά

Ο κόσμος








Η ολοκλήρωση του Tiny Bobble

Έ-έ-έρχεται!

Ναι, είναι γεγονός: μετά από ένα εξαντλητικό διπλό 100 πιστών καταφέραμε να τερματίσουμε το ψηφιακό διαμαντάκι του Pink των Abyss!

Να ευχαριστήσω τον Mike που με συντρόφεψε στον... μαραθώνιο Tiny Bobble καθώς και στο Kick-Off. Επίσης τους Other_Reality, Mike και Αλέξη για τα πάμπολλα διασκεδαστικά ματσάκια στο υπέροχο δημιούργημα του Dino Dini. Και τέλος τον Αλέξη για τα διπλά σε ποδοσφαιράκια, Speedball 2, Micro Machines και, πάνω απ' όλα, Beach Volley!