"Για δες ρε παιδάκι μου", σκέφτηκα. "Τόσα χρόνια, από τότε που η demoscene βρισκόταν στα σπάργανα, οι πλέον ταλαντούχοι coders των κορυφαίων groups δεν έχαναν ποτέ την ευκαιρία να μας αποδείξουν ότι όσα εντυπωσιακά κι έφτιαχναν στα demos δεν μπορούσαν να τα μετουσιώσουν σε video games με αξιόλογο gameplay". Και έτσι ήταν. Ακόμα και groups τα οποία εν μία νυκτί "το γύρισαν" σε εταιρίες δημιουργίας παιχνιδιών, αυτό το "κάτι" που θα μπορούσε να παντρέψει για παράδειγμα την οπτική πανδαισία και τα εφέ του Eon με το playability factor του Hybris στάθηκαν ανίκανα να το εντοπίσουν.
Θυμάται κανείς την Thalion; Ναι, αναφέρομαι στο περίφημο Γερμανικό software house που φτιάχτηκε από sceners της Atari (ST) demoscene στα τέλη των 80s και κυκλοφόρησε εντυπωσιακές παραγωγές όπως ήταν τα Wings of Death, Leathal Xcess, Lionheart κ.ά. Οι τίτλοι της Thalion ήταν jaw dropping, τόσο στον Atari όπου έδειχναν τα δόντια του "απλού ST" χωρίς να παραλείπουν να εκμεταλλευτούν το αναβαθμισμένο hardware του STE, όσο φυσικά και στην Amiga, στην οποία, ακόμα και σήμερα, το Lionheart θεωρείται ένα από τα πλέον εντυπωσιακά - τουλάχιστον στο αισθητικό σκέλος - παιχνίδια που κυκλοφόρησαν ποτέ. Παρόλα αυτά, καμία από τις κυκλοφορίες της Thalion δεν είναι από τους τίτλους που σκέφτεται κανείς να παίξει πρώτους-πρώτους για να διασκεδάσει και να ξεδώσει, είτε στην Amiga, είτε στον Atari ST. Κάπου εκεί στις λεπτομέρειες, "το 'χαναν"...
Και ενώ τα χρόνια περνούσαν και κυκλοφορούσαν όλο και πιο εντυπωσιακά demos για τις δημοφιλέστερες retro (πλέον) πλατφόρμες, όποτε οι ίδιοι άνθρωποι, τα ίδια groups, διοχέτευαν το ταλέντο και τη δημιουργικότητά τους σε video games, το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά το ανάλογο ήταν. Ξαφνικά όμως, την τελευταία δεκαετία, τα πράγματα άλλαξαν: πρώτα οι Digital Monastery (το game development τμήμα των Hokuto Force στον Commodore 64) και στη συνέχεια το Batman Group στον Amstrad CPC, έδειξαν ότι οι sceners σα να είχαν βρει πλέον τη μαγική συνταγή και μπορούσαν πια να φτιάχνουν και παιχνίδια ανάλογα του ταλέντου τους και των demos που είχαν οι ίδιοι κυκλοφορήσει νωρίτερα.
Μέχρι που, πριν από έναν περίπου χρόνο, ο Pink του group Abyss ξεκίνησε την σειρά "Tiny" στην Amiga. Και από τότε μαζεύουμε τα σαγόνια μας...
Όσο καλά και αν ήταν τα Tiny Invaders και Tiny Galaga, τίποτα δεν μπορούσε να μας προετοιμάσει για τον... gaming τυφώνα που λεγόταν Tiny Bobble: με την μεταφορά αυτή του Bubble Bobble ο Pink έκλεισε στόματα που χρόνια τώρα μας κούραζαν τα αυτιά και μας έπρηζαν τα συκώτια, υποστηρίζοντας ότι "το hardware της Amiga δεν επαρκεί για καλύτερη έκδοση του BB από αυτήν που είχε κυκλοφορήσει επίσημα back in the day", παρέθεταν τεχνικά χαρακτηριστικά για να αποδείξουν τα παραπάνω και σφύριζαν αδιάφορα όταν κάποιος τολμούσε να αναφέρει το προφανές, ότι δηλαδή αφού γίνεται στον Amstrad CPC (BB4CPC) δεν μπορεί να μην γίνεται στην Amiga!
Το ξαναγράφω λοιπόν, ο Pink με το Tiny Bobble έκλεισε στόματα. Ούτε AGA ζήτησε, ούτε accelerators, ούτε καν... 2η δισκέτα: η προτελευταία δημιουργία του ταλαντούχου coder έφερε δημοφιλές παιχνίδι της Taito στις Amigas μας με όλα τα... γκάζια και το playability του arcade, υπενθυμίζοντας αυτό που κάποιοι κάθε τόσο και λιγάκι βολεύονται να ξεχνάνε: η Amiga ήταν hardware επιπέδου coin-op, τελεία και παύλα. Κατά συνέπεια, όποιο 8bit ηλεκτρονικό (και αρκετά από τα 16bit) έχει μεταφερθεί στην "Μεγάλη Κυρία" με άθλια αποτελέσματα απεικονίζει την κακή δουλειά που έγινε από τους προγραμματιστές, και σε καμία περίπτωση δυνατότητες που (τάχα μου) δεν είχε η Amiga. Αυτό το πιστεύω ακράδαντα.
Anyway, ας αφήσουμε το Tiny Bobble, και ας πάμε στην τελευταία δημιουργία του Pink, στο Tinyus. Πρόκειται για... tiny (!) μεταφορά του πάλαι ποτέ πολυαγαπημένου Nemesis (Gradius) και είναι, όπως και τα προηγούμενα παιχνίδια του, εξαιρετικό! Μάλιστα, να θυμίσουμε ότι αυτή τη φορά το source μηχάνημα ήταν 16μπιτο, και μάλιστα, σε κάποια hardware χαρακτηριστικά του ήταν ανώτερο της Amiga! Όμως αυτά είναι μικρά γράμματα για τον Pink και τους συνεργάτες του και, πιστέψτε με, αν παίξετε το Tinyus θα το διαπιστώσετε και εσείς. Θα σας πρότεινα μάλιστα να παίξετε και το coin-op πριν από το Tinyus, για να συνειδητοποιήσετε πόσο κοντά βρίσκεται στο arcade το παιχνίδι των Abyss, το οποίο, σημειωτέον, βρίσκεται μόλις στην 2η beta έκδοσή του!
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να σταθούμε και στην ταχύτητα της ανάπτυξης των παιχνιδιών της σειράς Tiny: από τον περασμένο Απρίλιο που κυκλοφόρησε το Tiny Invaders, μέσα σε περίπου 10 μήνες έχουν κυκλοφορήσει 4 ολόκληροι τίτλοι (το τελευταίο καθώς και τα Tiny Galaga, Tiny Bobble και Tinyus). Είναι... αχαρακτήριστα ταχύς ο ρυθμός με τον οποίων εργάζονται ο Pink και οι συνεργάτες του, και προφανώς είναι άξιοι συγχαρητηρίων, αφού μας χαρίζουν μία νέα, ποιοτικότατη, arcade quality κυκλοφορία περίπου κάθε 2,5 μήνες!
Στην beta έκδοση του Tynius που δοκίμασα εντόπισα 2 βασικά ελαττώματα: το πρώτο είναι ότι δεν κρατάει high score, και το δεύτερο είναι πως όταν χάνουμε κανονάκι ξεκινάμε από την αρχή του level, σε αντίθεση με το coin-op όπου συνεχίζουμε από εκεί που χάσαμε. Θεωρώ ότι στην τελική έκδοση του παιχνιδιού θα έχουν διορθωθεί αμφότερα. Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Tinyus εκμεταλλεύεται πλήρως χειριστήρια με 2 διακριτά fire buttons, κάτι που ικανοποιεί και με το παραπάνω όσους ξεφύγαμε από το 25ετές... κόλλημα των Tomahawk και στραφήκαμε σε πιο σύγχρονες λύσεις.
Μπορείτε να κατεβάσετε το Tinyus από εδώ. Εν τω μεταξύ εγώ θα προσεύχομαι να καταπιαστεί μελλοντικά ο Pink και η παρέα του με τα Green Beret, Exerion, Nova 2001, Ikari Warriors και άλλα αγαπημένα arcades της νιότης μας. Είναι οι πλέον κατάλληλοι άνθρωποι για να το πράξουν, τι να λέμε τώρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου