Και τι κάνει αυτό το 3.2, δηλαδή;

Χμ, καλή ερώτηση. Γιατί εντάξει, ωραία σας το πλάσαρα χθες, έριξα και μια πρέζα λυρισμό για να δέσει το γλυκό κι όλα καλά. Ή, για την ακρίβεια, όλα καλά μέχρι να θέσει κάποιος το καίριο ερώτημα του τίτλου της ανάρτησης: τι κάνει το AmigaOS 3.2; Ποια είναι τα νέα του χαρακτηριστικά; Γιατί να το αποκτήσει κάποιος; Αξίζει να αντικαταστήσουμε με δαύτο το αειθαλές Workbench 1.2, το "καλό", της κιτρινισμένης 500άρας μας; (ΝΑΙ!)

Το πιο απλό που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν απλά να σας παραθέσω μια λίστα με τα νέα χαρακτηριστικά του - επίσης νέου - λειτουργικού όπως τα ανακοίνωσε η Hyperion. Βασικά τι πάει να πει "θα μπορούσα"; Μπορώ και θα το κάνω, ορίστε:

Στο σημείο αυτό έχω καλύψει νομίζω την είδηση με τον τρόπο που θα το έκανε το 99% των websites και blogs (καλά, για τα social media δεν το συζητάμε καν). Αλλά φτάνει αυτό; Κατά την προσωπική μου άποψη, αν απλά πετάξεις στα μούτρα κάποιου μία είδηση χωρίς πολλά-πολλά, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς οπτικοακουστικό υλικό, χωρίς περαιτέρω πληροφορίες, το πιθανότερο είναι ότι και αυτός θα την προσπεράσει. Οπότε όχι, το τι κάνει το AmigaOS 3.2, το πώς εγκαθίσταται, το πώς συμπεριφέρεται σε low-end συστήματα καλό είναι να το δούμε αναλυτικά, όχι να το ξεπετάξουμε με μία παράγραφο κειμένου ή ένα screenshot. Και ποιος είναι ο πλέον αρμόδιος για να παρουσιάσει το νέο AmigaOS, ποιος γνωρίζει την πλατφόρμα καλύτερα κι απ' την παλάμη του, ποιανού το όνομα στην Ελληνική Αμιγκική κοινότητα είναι συνυφασμένο με την Amiga;

Προφανώς όχι το δικό μου!

Θεωρώ πως αν ένας άνθρωπος υπηρετεί ακούραστα και αφιλοκερδώς τα... Αμιγκικά ιδανικά από την εποχή που το AmigaHellas γινόταν hosting σε μία Amiga 1200 με 68030 (την δική του, άραγε;) αλλά και ακόμα νωρίτερα, αν ένας βρίσκεται στις Αμιγκικές επάλξεις από τα χρόνια που οι Amigas μας δεν είχαν καν αρχίσει να κιτρινίζουν, αυτός ο άνθρωπος είναι ο Walkero, κατά κόσμον Γιώργος Σωκιανός.

Ο Γιώργος είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το amiga.gr από το οποίο - δεν θα σας το κρύψω - πληροφορήθηκα και εγώ ο ίδιος για την επικείμενη κυκλοφορία του AmigaOS 3.2. Και επειδή η κυκλοφορία μίας νέας έκδοσης του AmigaOS είναι πάντα big news για τους Αμιγκάδες που μπορούν να δουν και πέρα από το SWOS, ο Walkero, με ενθουσιασμό παιδιού που ανοίγει Χριστουγεννιάτικο δώρο, επιμονή και στοχοπροσήλωση που παραπέμπουν στον... Michael Jordan του The Last Dance (he took it personally) και γνωσιακό υπόβαθρο uber-hardcore Amigan μπήκε στη διαδικασία να φτιάξει κάποια πραγματάκια για να μας μπάσουν όλους (όσους έχουμε το "μικρόβιο", τουλάχιστον) στον μαγικό κόσμο του AmigaOS 3.2. Τι έφτιαξε; Δώστε βάση:

- Παρουσίαση του AmigaOS 3.2 (+ video διάρκειας 2 και βάλε ωρών με ερωταπαντήσεις)

- Οδηγό εγκατάστασης του AmigaOS 3.2

- Οδηγό εγκατάστασης ελληνικών στο AmigaOS 3.2

Και την ώρα που εσείς βλέπετε τα παραπάνω και αναρωτιέστε "μα πότε πρόλαβε κιόλας;" να σας πληροφορήσω ότι μόλις χθες ο Γιώργος ανέβασε και νέο βίντεο παρουσίασης του λειτουργικού, με την συμμετοχή του Ignatio Gully, μέλους της ομάδας ανάπτυξης του AmigaOS 3.2. Τούτο εδώ μάλιστα, καθώς ο Ignatio παρουσιάζει μία-μία τις - άγνωστες στο ευρύ κοινό - πτυχές του νέου AmigaOS, κρατάει, ούτε λίγο ούτε πολύ, 3 ώρες και 33 λεπτά! Μπορείτε να το παρακολουθήσετε παρακάτω:

Από όλα όσα διαβάσατε μέχρι τώρα θεωρώ ότι καταλάβατε το γιατί ο Γιώργος είναι ο πλέον αρμόδιος για να σας πληροφορήσει για το "τι κάνει το OS 3.2", έτσι; Με 3 αναλυτικούς οδηγούς με πληθώρα screenshots και 2 βίντεο συνολικής διάρκειας κοντά στις 6 ώρες όχι απλά μας βάζει γερά στον κόσμο του νέου AmigaOS, αλλά μας κάνει να το αντιμετωπίζουμε και ως... παλιόφιλο!

Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να επεκταθώ περισσότερο: αν ήθελα να γράψω κάτι ακόμα σχετικά με το θέμα της ανάρτησης που διαβάζετε απλά δεν θα υπήρχε λόγος, αφού ουσιαστικά ο Γιώργος το έχει καλύψει το θέμα. Κάντε μια βόλτα λοιπόν από το amiga.gr και θα πειστείτε. Αφήστε που έχει και πολλά-πολλά ακόμα να διαβάσετε!

Δεσποινίς ετών 36 και νέο λειτουργικό

Ενώ εμείς αναλωνόμαστε σε ουσιαστικές (ή λιγότερο ουσιαστικές) συζητήσεις σχετικά με τις Amigas της NASA, με το αν το Inviyya είναι Θείο Δώρο ή φλόμπα και με τις ψυχολογικές προεκτάσεις που απορρέουν από την ένταξη κάποιου στην ευγενή τάξη των Αμιγκάδων, τον ίδιο καιρό συνέβη ένα γεγονός μάλλον πολύ σημαντικότερο από τη σημασία που εξέλαβε και την προσοχή που εισέπραξε. Αναφέρομαι στην κυκλοφορία του AmigaOS 3.2.

Οι πραγματικοί Amiga lovers που έχουν φάει ψωμί κι αλάτι συντροφιά με την Μεγάλη Κυρία και που προχώρησαν τη σχέση τους με την κάποτε δημοφιλή πλατφόρμα της Commodore μερικά βήματα παραπέρα από το απαραίτητο αρχικό (βάλε μια δισκέτα στο drive) σίγουρα έχουν πολλά να πουν και ακόμα περισσότερα να θυμηθούν από την εμπειρία τους με το ομώνυμο λειτουργικό σύστημα, το AmigaOS.

Αυτό που κάποτε μας πρωτοσυστήθηκε ως Workbench πέρασε αρκετά στάδια εξέλιξης στο διάστημα μίας δεκαπενταετίας (1985-2000) κατά τη διάρκεια της οποίας μεταμορφώθηκε από ένα fun to watch αλλά μάλλον περιορισμένης ουσιαστικής χρησιμότητας GUI (εκδόσεις 1.x) σε ένα λειτουργικό σύστημα που στην εποχή του αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση (και ίσως και προς αντιγραφή) για τους ανταγωνιστές (OS 2.x - 3.1). Οι τελευταίες (για πολλά χρόνια) υλοποιήσεις, το AmigaOS 3.5 του 1999 και το AmigaOS 3.9 του 2000 ήταν πραγματικά "τίμιες" προσπάθειες προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή (και στον παλμό των εξελίξεων) μία πλατφόρμα που επί μία πενταετία ήδη έπνεε τα λοίσθια. Ειδικά το AmigaOS 3.9, αν και ήταν περισσότερο μια ενσωμάτωση 3rd party utilities παρά οτιδήποτε άλλο, ήταν η ιδανική αυλαία στην σκηνή των λειτουργικών συστημάτων της Amiga στην χαραυγή της νέας χιλιετίας στην οποία ο εμβληματικός υπολογιστής της Commodore δεν θα είχε πια θέση. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζαμε.

Θεωρώ ότι η κυκλοφορία του AmigaOS 3.1.4 το 2018 δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε από την ανά τον κόσμο Amiga community, καθώς η πλειονότητα των χρηστών δεν μπήκε καν στον κόπο να το αποκτήσει και να το δοκιμάσει. Η Hyperion όμως δεν πτοήθηκε, και σε πείσμα των καιρών (και των χρηστών) κυκλοφόρησε μόλις πριν μερικές μέρες το AmigaOS 3.2, μία έκδοση που κάνει το καλό (3.1.4) ακόμα καλύτερο και που προσφέρει βελτιώσεις και νέες δυνατότητες σε αυτές που ονομάζουμε Classic Amigas, ήτοι τα μηχανήματα με τα chipsets της Commodore (OCS/ECS/AGA) και τους επεξεργαστές της οικογένειας 680x0 της Motorola. Αυτούς τους υπολογιστές δηλαδή που ήταν οι πραγματικές Amigas, προτού διάφοροι 3rd party developers ή κληρονόμοι του ονόματος βαφτίσουν ως "Amiga" τα βασισμένα σε PowerPC προϊόντα τους. Αλλά αυτή είναι μία ολόκληρη άλλη ιστορία η οποία και αποτελεί την ρίζα της πρώτης μεγάλης διαμάχης και διάσπασης μεταξύ των Αμιγκάδων και η οποία νομίζω ότι δεν πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο στην παρούσα φάση...

Το νεοφερμένο λοιπόν AmigaOS 3.2 δεν ζητάει από τον χρήστη παράλογα πράγματα (ως hardware requirements) και δεν έχει απαιτήσεις που ξεφεύγουν από ό,τι έβγαινε από τις γραμμές παραγωγής των εργοστασίων της Commodore. Αυτό το λειτουργικό σύστημα του 2021 (ναι, έχει σημασία αυτό, περισσότερη ίσως από όση νομίζουμε) "απαιτεί" Motorola 68000, 2MB μνήμης RAM, σκληρό δίσκο με τουλάχιστον 10ΜΒ ελεύθερο χώρο και έναν τρόπο για να διαβαστεί το CD εγκατάστασης (οπτικό μέσο, CF κάρτα κλπ). Κοινώς, του φτάνει μία ταπεινή Amiga 600 του 1992 με σκληρό δίσκο, 2ΜΒ chip RAM και έναν PCMCIA σε Compact Flash αντάπτορα. Το επαναλαμβάνω, αυτές είναι οι απαιτήσεις ενός λειτουργικού συστήματος που κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες, όχι κάποιου αρχαίου OS των early nineties!

Δεν είναι σκοπός μου να σας παρουσιάσω το AmigaOS 3.2, ούτε και να απαριθμήσω τις νέες δυνατότητες που αυτό παρέχει (αν και, ομολογουμένως, κάποιες από αυτές είναι εξόχως ενδιαφέρουσες και χρήσιμες). Αυτό στο οποίο θέλω να σταθώ είναι το ότι το ολοκαίνουριο λειτουργικό της Hyperion, όπως μπορείτε να διαβάσετε και στις οδηγίες του, τρέχει ακόμα και σε Amiga 1000 (ναι, αυτήν που παρουσίασαν ο Andy Warhol και η Debbie Harry το 1985 στο Lincoln Center της Νέας Υόρκης) εφ' όσον αυτή καλύπτει τις hardware απαιτήσεις. Η οποία Amiga 1000, για να μην κουράζετε το μυαλό σας με πράξεις, είναι πλέον μία δεσποινίς ετών 36, παραφράζοντας λιγάκι τον τίτλο της κλασικής και αγαπημένης κινηματογραφικής ταινίας.

Για σκεφτείτε το λίγο: ποιος φτιάχνει νέο λειτουργικό σύστημα για έναν υπολογιστή 36 ετών; Ακόμα και αν δεν θεωρήσουμε ως βασικό μοντέλο για το 3.2 την Amiga 1000 αλλά την Amiga 600 ή την Amiga 1200 (του 1992) είναι σαν να λέμε ότι η Microsoft κυκλοφόρησε νέα Windows για 80386 ή 80486 based PCs! Ποιος το κάνει αυτό;

Προσωπικά, η κυκλοφορία του AmigaOS 3.2 με οδηγεί σε δύο συμπεράσματα. Το πρώτο είναι φυσικά το αναμενόμενο, το ότι το μηχάνημα ήταν όντως μπροστά από την εποχή του, και ότι κάποιες σχεδιαστικές του επιλογές (το να φορτώνεται το λειτουργικό σύστημα από δισκέτα ή σκληρό δίσκο αντί να βρίσκεται στην ROM) αν και αρχικά ήταν προβληματικές - με την ελεύθερη μνήμη να παραπέμπει σε... 8μπιτο -, τελικά αποδείχτηκαν σοφές για μία πλατφόρμα η οποία κάθε άλλο παρά βραχύβια αποδείχτηκε. Σε συνέχεια αυτού, θα πρέπει να τονίσω ότι ακόμα εντυπωσιάζομαι από τις δυνατότητες της Denise και του Fat Agnus: με ηλικία στην οποία θα μπορούσε ήδη να έχει σύζυγο και απογόνους, το chip αυτό "σήκωνε" από την εποχή της A500 Plus αναλύσεις μέχρι και 1280x576 pixels (που με overscan στην δική μου εγκατάσταση ξεπερνούν τα 1300x600 pixels). Ναι, την ίδια εποχή που όλοι οι υπόλοιποι ήταν υπερικανοποιημένοι με 640x200 pixels...

Το δεύτερο συμπέρασμα που μπορώ να εξάγω από την κυκλοφορία του AmigaOS 3.2 είναι ότι ναι, ακόμα και σήμερα υπάρχει πιστό και αφοσιωμένο userbase που δικαιολογεί το κόστος της ανάπτυξης και της παραγωγής νέας έκδοσης των ROMs και του λειτουργικού. Φυσικά η πλειονότητα των Amiga users την σήμερον ημέρα δεν πρόκειται να βάλει το χέρι στην τσέπη για να πληρώσει για νέο λειτουργικό - ειδικά αν αυτό δεν προσφέρει νέες δυνατότητες στο... SWOS - όπως και δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη για να πληρώσει για οποιοδήποτε πακέτο λογισμικού μέχρι σήμερα, ακόμα και αν αυτό ήταν το killer app που ονομάζεται WHDLoad. Αυτά στην Ελλάδα φυσικά, όπου η γαλαντομία του τυπικού Αμιγκά εξαντλείται στα υποτιμητικά σχόλια για τον ST και σε δηλώσεις Αμιγκοφροσύνης που ξεπερνούν κάθε λογικό και μη όριο, έτσι; Στο εξωτερικό, εκεί όπου αρκετοί συνηθίζουν να ανταμείβουν τους προγραμματιστές αγοράζοντας τα προϊόντα τους τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα και προφανώς εκεί στοχεύει η ανάπτυξη και η κυκλοφορία του AmigaOS 3.2.

Πραγματικά χαίρομαι σαν μικρό παιδί για το AmigaOS 3.2 και αναμένω με ανυπομονησία την ημέρα που θα το παραλάβω για να το ψάξω, να το εξερευνήσω και να πειραματιστώ, όπως έκανα (πολύ) παλιότερα με τις προηγούμενες εκδόσεις του λειτουργικού της Μεγάλης Κυρίας. Μέχρι τότε δεν έχω παρά να δώσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στους ανθρώπους της Hyperion και στους Amiga users που τους στηρίζουν με τον οβολό τους εκεί, "στα ξένα". Και φυσικά στους ανθρώπους που ήταν υπεύθυνοι για την δημιουργία της πλατφόρμας, αρκετοί εκ των οποίων έχουν εγκαταλείψει τα εγκόσμια πλέον, αλλά μας έχουν αφήσει παρακαταθήκη τα προϊόντα της δουλειάς, της εφευρετικότητας και των στιγμών μεγαλείου τους. Αν η Amiga αρνείται ακόμα να πεθάνει, το χρωστάει σε όλους αυτούς.

Η Amiga στη NASA: lost in space

Πριν γράψω έστω και μία λέξη σχετικά με το θέμα της ανάρτησης, θα ήθελα να διευκρινίσω προς πάσα κατεύθυνση το παρακάτω: αν έπρεπε να διαλέξω έναν και μόνο έναν 16μπιτο υπολογιστή για να πάρω μαζί μου σε ένα ερημονήσι, αυτός θα ήταν η Amiga 500. Όσο κι αν γουστάρω και εκτιμώ τα PCs της εποχής (και όχι μόνο) και τον Atari ST, θα υπέκυπτα τελικά στη μαγεία της Μεγάλης Κυρίας. Αυτό είναι βέβαιο. Όσοι προσέξατε ότι δεν έβαλα τα 8μπιτα home computers στην κουβέντα μπράβο σας, είστε παρατηρητικοί: αν έπρεπε να επιλέξω ένα 16μπιτο ή 8μπιτο computer ίσως η επιλογή μου να ήταν διαφορετική, who knows? Μεγάλος ο έρωτας και η εκτίμησή μου για τους... σκαπανείς του home computing, τι, να λέμε, ψέματα;

Επιστρέφοντας στο θέμα μας όμως, και αφού ξεκαθάρισα τα φιλικά (και βάλε) αισθήματά μου προς την πάλαι ποτέ ναυαρχίδα της Commodore, θα ήθελα να μιλήσω λιγάκι για το θέμα που συζητήθηκε πριν λίγες μέρες στην ομάδα Amiga Greek Community στο Facebook και που είχε αποτέλεσμα μερικές παρεξηγήσεις, κάποια blocks και ένα ban χρήστη. Όλα αυτά από το πουθενά, ως συνήθως...

Αν ψάχνετε για κουτσομπολιό, μπηχτές ή μπινελίκια θα σας απογοητεύσω: γράφω το κείμενο που διαβάζετε προκειμένου να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου, να συγκεντρώσω πάνω-κάτω τα όσα έγραψα και στην ομάδα στο Facebook αλλά και να παραθέσω περισσότερα στοιχεία για τον ρόλο που είχαν στην NASA οι Amigas, γιατί θεωρώ ότι η πλειονότητα δεν μπήκε στον κόπο να το ψάξει και ιδιαίτερα, με αποτέλεσμα να γράφουμε... σεντόνια επιχειρημάτων, ορθών και... λιγότερο ορθών, χωρίς όμως να λαμβάνουμε υπόψη τα γεγονότα. Εντάξει, αυτό συνηθίζεται στο Facebook, οπότε δεν προκαλεί και ιδιαίτερη εντύπωση είναι η αλήθεια... 

Καταρχάς, να πούμε τι έκαναν οι Amigas της NASA, ποιος ήταν ο ρόλος τους. Στα διαλείμματα λοιπόν μεταξύ Hybris και SWOS... - εντάξει, αστειεύομαι, μη βαράτε! Πάμε πάλι. Ο ρόλος που είχαν οι Amigas της NASA, αν το μεταφράζω σωστά, ήταν να δέχονται τα δεδομένα τηλεμετρίας από τα διαστημικά λεωφορεία και να τα κλιμακοθετούν εφαρμόζοντας συντελεστές μέχρι και 5ου βαθμού πολυωνύμων και τέλος να τα μετατρέπουν ξανά σε μορφή προς προβολή στους μηχανικούς που ασχολούνταν με την εκτόξευση. Ακούγεται... rocket science και είναι κιόλας, αλλά στην πραγματικότητα μιλάμε για υπολογισμούς και, ξέρετε, that's what computers do! Τι ήταν αυτό που ωθούσε το συγκεκριμένο τμήμα της NASA στην επιλογή των υπολογιστών της Commodore και όχι κάποιων άλλων, π.χ. x86 αρχιτεκτονικής; Απ' ότι λένε οι ίδιοι οι μηχανικοί, λόγω της αρμονικής συνεργασίας και του integration μεταξύ hardware και software στην κορυφαία πλατφόρμα της Commodore, οι υπολογιστές αυτοί (Amiga 2000 & Amiga 4000) μπορούσαν να εκτελούν πολλαπλές διεργασίες και υπολογισμούς ταυτόχρονα, χωρίς διακοπές από το λειτουργικό σύστημα, κάτι που δεν συνέβαινε με τα PCs της εποχής που έτρεχαν Windows 95 και Windows NT (αναφέρονται στο 2ο μισό των 90s, προφανώς, και οι Amigas που χρησιμοποιούνταν έτρεχαν αντίστοιχα OS 2.x και 3.x). Την ίδια δουλειά με την Amiga μπορούσαν να την κάνουν και οι DEC Alpha, αλλά αυτά ήταν workstations με τιμές πολλαπλάσιες της Μεγάλης Κυρίας. Σύμφωνα με τους μηχανικούς της NASA, οι Amigas μπορούσαν να επεξεργάζονται χωρίς απώλειες δεδομένα από 2 ή και περισσότερα σκάφη ταυτόχρονα αν το bitrate ήταν αρκετά χαμηλό, γεγονός που τις καθιστούσε εκτός από multitasking και... multi-spacecraft!

Φυσικά, όπως θα ήταν αναμενόμενο, Amigas χρησιμοποιήθηκαν και στο τηλεοπτικό κέντρο της NASA με ένα σύστημα Toaster στον μάλλον συνηθισμένο ρόλο (για την εποχή) της τιτλέζας και των video effects. Όχι κι άσχημα για έναν υπολογιστή που η πλειοψηφία αγόραζε προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει ως... Playstation (η κλασική "κατάρα" της Amiga, που ενώ θα μπορούσε να έχει διαπρέψει ως multimedia workstation τελικά επιβίωσε ως gaming machine).

Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τα παραπάνω μπορείτε να διαβάσετε σε μία συνέντευξη που έδωσαν οι αρμόδιοι μηχανικοί της NASA το 1999, εδώ.

Αφού λοιπόν γνωρίζουμε ότι η NASA όντως είχε προμηθευτεί κάποιες Amigas και ποιος ήταν ο ρόλος τους, ας δούμε τι δεδομένα έχουμε:

- Στο επίπεδο τιμής των big box Amigas, ο συνδυασμός hardware/software που προσέφεραν ήταν ιδανικός για την κάλυψη των μηχανογραφικών αναγκών για τη λήψη και επεξεργασία των δεδομένων τηλεμετρίας συγκριτικά με τα αντίστοιχα PCs της εποχής.

- Η NASA ήταν και παραμένει ένας τεράστιος οργανισμός, με εκατοντάδες ανεξάρτητα τμήματα: στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα τμήματα αυτά χρησιμοποιούσαν υπολογιστές αρχιτεκτονικής x86 (ναι, PCs). Η αναλογία ήταν του τύπου 100:1 (PCs:μη PCs) οπότε, αν κάποιος ισχυριστεί ότι "ναι, αλλά η NASA χρησιμοποιούσε PCs" θα έχει, απλά, δίκιο.

- Από τα μέσα των 90s και μετά σταμάτησαν να αγοράζονται Amigas από οποιοδήποτε τμήμα της NASA. Ο λόγος απλός: έκλεισε η Commodore!

- Κάποιες φορές, σε έναν τόσο κολοσσιαίο οργανισμό χρηματοδοτούμενο από το Κογκρέσο των Η.Π.Α. όπως είναι η NASA, οι αποφάσεις για επιλογή και αγορά εξοπλισμού δεν έχουν να κάνουν πραγματικά με το ποια πρόταση είναι η καλύτερη και με το ποια υπολογιστική πλατφόρμα είναι η ιδανική: σκεφτείτε τι γίνεται στην πατρίδα μας με διαγωνισμούς του Δημοσίου, μίζες κλπ για να πάρετε μια ιδέα.

- Οι υπεύθυνοι κάποιων τμημάτων της NASA αρνούνταν να επιλέξουν Amigas λόγω της χαμηλής τιμής τους (!) και λόγω του γεγονότος ότι δεν ήταν PC (αναφέρεται στην συνέντευξη).

- Πέρα από τα PCs, τους Macs, τις Amigas και κάποια ακριβότερα workstations δεν φαίνεται να εξετάστηκαν άλλες λύσεις. Με απλά λόγια, δεν θα μάθουμε ποτέ εάν για παράδειγμα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν Atari STs ή o Archimedes της Acorn. Αν και η ανάγκη (;) για multitasking μάλλον δεν θα καθιστούσε τον ST ιδανικό ως υποψήφιο...

Βάζοντας στο τραπέζι όλα τα παραπάνω, και μακριά από φανατισμούς και προκαταλήψεις, προσωπικά καταλήγω σε 2 συμπεράσματα: 

- το πρώτο είναι ότι δεν έτυχε που είχαν Amigas στη NASA για τη δουλειά που τις χρησιμοποιούσαν. Ήταν ο ιδανικός υπολογιστής για τα συγκεκριμένα tasks, τουλάχιστον από αυτούς που προτάθηκαν/εξετάστηκαν.

- το δεύτερο είναι ότι το παραπάνω μάλλον κακώς χρησιμοποιείται από την πλευρά των Αμιγκάδων ως επιχείρημα για την ανωτερότητα της πλατφόρμας (αν και δυνητικά είναι). Ξέρετε γιατί; Διότι, πολύ απλά, στην υποθετική περίπτωση που τα πράγματα ήταν ακριβώς αντίθετα, δηλαδή αν η NASA είχε χρησιμοποιήσει STs (είπαμε, μιλάμε υποθετικά), θεωρεί κανείς ότι το γεγονός αυτό θα έπειθε τους Amiga fans ότι τα μηχανήματα της Atari είναι ανώτερα των δικών τους; Μην το σκέφτεστε, η απάντηση είναι "προφανώς και όχι". Κατά συνέπεια, επειδή το "με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω" μπορεί να είναι διασκεδαστικό σε κινηματογραφικές ταινίες της Φίνος Φιλμ μιας άλλης εποχής αλλά όχι ως στάση ζωής, η προσωπική μου άποψη είναι ότι το "ναι, αλλά η Amiga χρησιμοποιήθηκε και από την NASA" θα πρέπει να έχει την ίδια βαρύτητα στη ζυγαριά της επιχειρηματολογίας με το "ναι, αλλά και ο ST χρησιμοποιήθηκε από τα μουσικά στούντιο". Δηλαδή ελάχιστη. Αν δεν είχε χρησιμοποιηθεί από τη NASA όλοι εσείς εκεί έξω θα την γουστάρατε λιγότερο;

Καθημερινές ιστορίες Αμιγκικής τρέλας

Δεν είμαι απολύτως σίγουρος εάν την αφορμή για τα παρακάτω μου την έδωσαν κάποια πράγματα που διάβασα στο Facebook, στην σελίδα Amiga Greek Community από τους... συνήθεις υπόπτους, ή το καινούριο, απολαυστικό video του Μήτσου (VincentGR) με τις σχεδόν 3 ώρες oldskool demos για την Amiga. "Ποια Amiga;", ρωτάτε; Μα την Amiga βρε, αυτήν, την κλασική, την 500άρα - υπάρχει κι άλλη Amiga;

Εντάξει, προφανώς και υπερβάλλω, αλλά νομίζω ότι στην πλειονότητα στο άκουσμα τις λέξης "Amiga" οι νευρώνες του εγκεφάλου κάνουν την αντιστοίχιση με την Amiga 500 του 1987, αυτήν που αν δεν είχε κυκλοφορήσει τον καιρό και στην τιμή με την οποία κυκλοφόρησε τώρα δεν θα έγραφα αυτά που γράφω, καθώς η όλη πλατφόρμα θα ήταν μια υποσημείωση με ένα μεγάλο "what if?" στην Βίβλο της ιστορίας των μικροϋπολογιστών.

Αλλά πριν προχωρήσω, να σας παραθέσω και το video του VincentGR για το οποία σας έγραψα παραπάνω. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να το δείτε μονοκοπανιά, 3 ώρες είναι αυτές, αλλά με ένα τεταρτάκι τη φορά αργά ή γρήγορα θα το τελειώσετε. Τα demos που έχει επιλέξει ο Μήτσος αξίζουν τον κόπο, πιστέψτε με, και είναι απολύτως αντιπροσωπευτικά της εποχής τους αλλά και των δυνατοτήτων της 500άρας. Αν δεν υπήρχαν και οι ομιλίες και μπορούσαμε να απολαύσουμε απερίσπαστοι τις εξαίσιες μουσικές θα ήταν τέλεια (μικρό παράπονο εδώ)!

Βλέποντας και ακούγοντας τα κλασικά demos της 500άρας και πολλά από τα κλασικά της παιχνίδια επίσης, μου έρχεται και πάλι στο μυαλό το (επίσης) κλασικό "μα τι μηχάνημα ήταν αυτό ρε π****η μου;". Γραφικά, ήχος, κίνηση άλλου (εντελώς) επιπέδου από ό,τι συνηθιζόταν στον χώρο των home computers. Από αυτή την - ολότελα ορθή - διαπίστωση μάλλον ορμώμενοι άρχισαν οι ανά την Ελλάδα Αμιγκάδες να γράφουν το μακρύ και το κοντό τους (εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε όλους, αλλά σε μία καθόλα σεβαστή μερίδα) στο Amiga Greek Community που ανέφερα και παραπάνω. Και, όταν μιλάω για μακρύ και για κοντό, φυσικά εννοώ το χιλιοειπωμένο "η Amiga ήταν χρόνια μπροστά από ό,τι μηχάνημα υπήρχε" ή, το ακόμα καλύτερο "ποια PCιά μωρέ τώρα, με το μπλιπ-μπλιπ;" και, βέβαια, το alltime αγαπημένο "εμείς είχαμε multitasking" (λατρεμένο επιχείρημα Αμιγκάδων που δεν έχουν μπει καν στον κόπο να φορτώσουν έστω και το Workbench μια φορά στη ζωή τους). Τι να κάτσεις τώρα να γράψεις και τι να εξηγήσεις σε κόσμο που αρνείται να κατανοήσει ότι ένας υπολογιστής αποκλείεται να έχει μονάχα πλεονεκτήματα (εντός αν κοστίζει 100.000 δολάρια, οπότε τίθεται αυτομάτως εκτός συζήτησης), ότι μία πλατφόρμα είναι συνδυασμός hardware και software, και ότι ένα μηχάνημα με σαφείς gaming και multimedia καταβολές μοιραία θα βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα από κάποιο άλλο με σαφή επαγγελματικό προσανατολισμό όταν έχουμε να κάνουμε με επεξεργαστές κειμένου, λογιστικά φύλλα, βάσεις δεδομένων και άλλες βαρετές εκ πρώτης όψεως και αναγνώσεως αλλά απολύτως αναγκαίες εφαρμογές. Πώς να καταστήσεις σαφές ότι τα γραφικά και ο ήχος των PCs σαφώς και ήταν για γέλια συγκριτικά με τα αντίστοιχα της Amiga αλλά ότι και από την άλλη πλευρά οι βαρετοί κλώνοι του IBM είχαν σκληρούς δίσκους, ανοιχτή αρχιτεκτονική, τεράστια επεκτασιμότητα, περισσότερη σταθερότητα, ταχύτερο filesystem, και μία library από business software που η Amiga ούτε μπορούσε να ονειρευτεί; Πώς να εξηγήσεις το πιο απλό πράγμα που δεν είναι άλλο από το ότι όχι, το ότι η Amiga έπαψε να υφίσταται ως βιώσιμη πλατφόρμα δεν είναι αποτέλεσμα μίας παγκόσμιας συνομωσίας οργανωμένης από τον Bill Gates, αλλά η φυσιολογική εξέλιξη; Και αυτό διότι το πρόβλημα δεν ήταν τόσο οι λάθος κινήσεις της Commodore τα τελευταία χρόνια ύπαρξης της εταιρίας, αλλά πολύ περισσότερο το ότι ακόμα και η ίδια η κυκλοφορία της Amiga ήταν γεγονός μάλλον τυχαίο παρά αποτέλεσμα πολυετούς στρατηγικού σχεδιασμού. Η Commodore, μετά την αποχώρηση του Jack Tramiel το 1984 ήταν ένα τεράστιο καράβι που έπλεε ουσιαστικά ακυβέρνητο. Το ότι είχε την τύχη να αποκτήσει την Amiga Inc. της έδωσε απλά μία παράταση ζωής, αλλά, νομοτελειακά, το ακυβέρνητο σκάφος κάποια στιγμή θα κατέληγε στα βράχια. Αυτό συνέβη και με την Commodore, τελικά.

Με τα παραπάνω θέλω να πω ότι καλό είναι να αγαπάει κάποιος τον υπολογιστή της νιότης του, ακόμα και αν φτάνει αυτή η αγάπη στο επίπεδο της λατρείας (ειδικά στην περίπτωση της Amiga ο ήχος και τα γραφικά της διεγείρουν τόσο τις αισθήσεις, που είναι ομολογουμένως δύσκολο κάποιος να αντισταθεί). Όταν όμως η αγάπη μετατρέπεται σε ψύχωση και φανατισμό που σε εμποδίζει να (κάνεις ακόμα και την προσπάθεια να) δεις το όλο πράγμα λίγο πιο σφαιρικά και αντικειμενικά, τότε υπάρχει πρόβλημα. Το να μαζεύονται διαδικτυακά ένα τσούρμο Αμιγκάδες σε μία ομάδα του Facebook και να γράφουν πόσο γαμ**η ήταν η Amiga και πόσο "για τα σκουπίδια" ήταν τα PCs και ο ST για χιλιοστή φορά νομίζω ότι πλέον δεν προσφέρει τίποτα απολύτως. Τίποτα θετικό, τουλάχιστον. Σε επίπεδο γραφικότητας κάποιους πόντους τους παίρνει ομολογουμένως. Και πριν αρχίσετε τα μπινελίκια και τις κατάρες σκεφτείτε τα μέλη της Ελληνικής Λέσχης Φίλων 2CV να κάνουν κάτι αντίστοιχο θεοποιώντας το αγαπημένο τους αυτοκίνητο για να καταλάβετε πώς φαίνεται στους απ' έξω!

Όμως, καθώς στον τίτλο αναφέρομαι σε "καθημερινές ιστορίες Αμιγκικής τρέλας" παραφράζοντας την ονομασία του βιβλίου του Charles Bukowski, δεν θα μπορούσα να μείνω στα παραπάνω, καθώς υπάρχει και η εκ διαμέτρου αντίθετη προσέγγιση, και πάλι από άτομα που δηλώνουν λάτρεις της πλατφόρμας. Διάβασα λοιπόν πρόσφατα ότι το Rygar δεν μπορούσε να βγει σε αξιοπρεπή έκδοση για Amiga 500 επειδή το coin op είχε 1024 χρώματα. Και όχι μονάχα αυτό, αλλά και το ότι κακώς έχουμε την εντύπωση ότι κάποια coin op conversions είναι άθλια στην Amiga γιατί το μηχάνημα στην πραγματικότητα δεν έχει τις απαιτούμενες δυνατότητες για πολλά-πολλά στον συγκεκριμένο τομέα και κακώς μας έχει δημιουργηθεί αυτή η αίσθηση! Μάλιστα. Δεκτό. Είναι γεγονός ότι η Amiga δεν μπορεί να απεικονίσει ταυτόχρονα έναν τόσο μεγάλο αριθμό χρωμάτων, παρά μόνο σε HAM mode που, για να το πούμε κομψά, δεν ενδείκνυται για παιχνίδια. Μια στιγμή όμως: απεικονίζει το Rygar (το coin op) όντως 1024 χρώματα ταυτόχρονα στην οθόνη; Και, αν το κάνει, γιατί τα γραφικά του είναι - επιεικώς - αδιάφορα; Μήπως θα μπορούσε να φτιαχτεί μία έκδοση του Rygar για την Amiga (ναι, την κανονική, την ορθόδοξη, την 500άρα) που να παίζει σαν Rygar, να δείχνει σαν Rygar, να ακούγεται σαν Rygar και να μην απαιτεί AGA chipset και 2ΜΒ μνήμης όπως το Rygar AGA του McGeezer;

Η απάντηση είναι ότι ναι, σαφώς και θα μπορούσε να γίνει. Πού το ξέρω; Γιατί έχει ήδη γίνει! Κι επειδή ορθώς θα απορείτε και θα αναρωτιέστε τώρα τι λέω κι από πού τα βγάζω, θα σας εξηγήσω. Το Rygar εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1986 από την Ιαπωνική εταιρία Tecmo με hardware που απαρτιζόταν από 2 επεξεργαστές Z80A, ένα chip ήχου YM3812 της Yamaha και αρκετά ακόμη chips που ήταν υπεύθυνα για τα γραφικά, τα sprites, το scrolling και την ομιλία του παιχνιδιού. Όλα καλά μέχρι εδώ. Το εντυπωσιακό είναι ότι η ίδια εταιρία, με το ίδιο hardware ως βάση κυκλοφόρησε ένα άλλο παιχνίδι 2 χρόνια αργότερα, το οποίο στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στην Amiga και αποτελεί μάλιστα μία από τις πιστότερες μεταφορές από arcade στην ιστορία της πλατφόρμας! Το όνομα αυτού; Silkworm!

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στα παραπάνω, θεωρώ ότι είναι σαφές το τι εννοώ: αν το Silkworm μπόρεσε να μεταφερθεί σε OCS, τότε μπορούσε να γίνει το ίδιο και με το Rygar. Τώρα, το αν τα τεχνικά χαρακτηριστικά της Amiga σε κάποιους τομείς είναι υποδεέστερα αυτών του hardware της Tecmo, αυτό προσωπικά δεν μου λέει τίποτα: και το Silkworm της Amiga δεν είναι ακριβώς το ίδιο με το Silkworm των arcades, αλλά παίζοντάς το σου αφήνει την ίδια ακριβώς αίσθηση. Και αυτό είναι και το σημαντικό, αυτή είναι η ουσία, με αυτό σαν κριτήριο μπορούμε να κρίνουμε μία μεταφορά ως επιτυχημένη ή αποτυχημένη και όχι μετρώντας τα χρώματα ενός... sprite ή παραθέτοντας λίστες με τεχνικά χαρακτηριστικά! Σκεφτείτε ότι από όλα τα home computers αυτό που έτυχε των καλύτερων coin-op conversions (σε πλήθος) ήταν ο ZX Spectrum, ο οποίος ήταν χειρότερος σαν hardware από όλα σχεδόν τα coin ops και σχεδόν όλα τα παιχνίδια του που μεταφέρθηκαν από τα arcades ήταν... δίχρωμα! Λέγοντας λοιπόν ότι η Amiga (με OCS) "το έχει" το Rygar προφανώς και δεν σκοπεύω να φτάσω στο άκρο αυτών που σχολίαζα παραπάνω και να υποστηρίξω ότι με καλό και επιδέξιο προγραμματισμό μια 500άρα μπορεί να τρέξει το... Doom Eternal (!), αλλά έλεος, με την ιστορία του παιχνιδιού της Tecmo έχω (πραγματικά) φάει σκάλωμα από την πρώτη κιόλας στιγμή που πληροφορήθηκα ότι είναι στα σκαριά το Rygar AGA. Γιατί τέτοιες απαιτήσεις; Το επόμενο βήμα ποιο θα είναι, 68030 για το Pengo; Σιγά το παιχνίδι που ήταν το Rygar (από κάθε άποψη) δηλαδή...

Εντάξει, δεν γράφω άλλα, για 2-3 παραγράφους ξεκίνησα πάλι και για μία ακόμα φορά κατέληξα σε... μισό στρέμμα ανάρτηση! Ελπίζω τουλάχιστον να βγάζει νόημα, αν όχι συγχωρέστε με, απλά διαβάζω διάφορα λιγότερο ή περισσότερο "κουφά" από τους Αμιγκάδες κατά καιρούς και μου βγαίνει η αντίδραση! Κλείνοντας να τονίσω ότι αν κάποιος από όλα τα προηγούμενα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν πολυγουστάρω την Amiga μάλλον το έπιασε λάθος: από την πρώτη στιγμή που είχα αντικρύσει την Amiga 1000 σε μία έκθεση στο Hilton το φθινόπωρο του '85 μέχρι και πριν μερικές μέρες που είδα το video του VincentGR η "Μεγάλη Κυρία" εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, να μου κόβει την ανάσα και να κάνει το σαγόνι μου να κρεμάει μέχρι το στήθος μου. Ναι, σε WOW factor ήταν ανέκαθεν η απόλυτη κορυφή, το μέτρο σύγκρισης. Συνολικά, σαν υπολογιστική πλατφόρμα όμως, είναι μια εντελώς άλλη υπόθεση με πολλές περισσότερες παραμέτρους και με σαφώς λιγότερους άσσους στο μανίκι της. Μπερδευτήκατε; Τι σας έλεγα; Καθημερινές ιστορίες Αμιγκικής τρέλας...

PiStorm: taking the Amiga world by storm

Κάτι είχε πιάσει το αυτί μου για το project που ονομάζεται PiStorm, οπότε και ξεκίνησα να το ψάχνω μέχρι που έπεσα στο αναλυτικό και κατατοπιστικό νέο video του Dan Wood στο YouTube, το οποίο και παραθέτω παρακάτω και συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσους τυχόν ενδιαφέρονται, καθώς παρουσιάζει την κατάσταση του project as we speak.

Αν δεν έχετε δει το video ή δεν ξέρετε ακριβώς περί τίνος πρόκειται, θα σας πω λίγα λόγια για το PiStorm. Το project αυτό περιλαμβάνει software και hardware τμήματα και επιτρέπει, με μία πρόταση, να συνδέσουμε ένα Raspberry Pi 3 model A+ σε μία Amiga 500 (ή 500 Plus ή 2000) και να το χρησιμοποιήσουμε μέσω εξομοίωσης ως επιταχυντή. Αν διαβάζοντας την λέξη "εξομοίωση" αρχίσατε ήδη τη γκρίνια, θα προσπαθήσω να κατευνάσω τα ανήσυχα πνεύματά σας πληροφορώντας σας ότι το κόστος όλου του hardware που θα χρειαστείτε θα ανέλθει συνολικά κάπου στα 50-60€. Συμπεριλαμβανομένου του Raspberry Pi!

Τώρα λοιπόν που εικάζω ότι έχω την προσοχή σας, να σας πω τι θα σας προσφέρει η τοποθέτηση του PiStorm (δηλαδή του συνδυασμού του hardware του PiStorm και του Raspberry Pi) στην 500άρα σας - όλα αυτά μέσω εξομοίωσης πάντα:

- Επεξεργαστή Motorola 68EC020-68040 με απόδοση γύρω στα 15Mips

- 128MB μνήμης Fast RAM

- Σκληρό δίσκο

- RTG κάρτα γραφικών με HDMI έξοδο και αναλύσεις μέχρι και 1920x1080 pixels

Αυτά τα εξόχως εντυπωσιακά είναι έτοιμα και υποστηρίζονται σήμερα ήδη. Αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα features που δουλεύονται και αναμένονται αργά ή γρήγορα, τα οποία είναι τα ακόλουθα:

- Υποστήριξη ασύρματης δικτύωσης

- Υποστήριξη USB

- Απεικόνιση των default αναλύσεων της Amiga μέσω της HDMI εξόδου του Raspberry (θα χρειαστεί πρόσθετο hardware που αναπτύσσεται ήδη)

Όσοι ασχολούνται με το "σπορ" της Amiga και βρίσκονται πολλά χρόνια στο... κουρμπέτι προφανώς κατανοούν τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω, πόσο χρηστικά είναι και από πόσα χρήματα μπορούν να τους γλυτώσουν. Όσοι έχουν λιγότερες γνώσεις ή εμπειρία ας μείνουν απλώς στο ότι το όλο project προσφέρει τη δυνατότητα να μετατρέψετε την αγαπημένη σας 500άρα σε πανίσχυρο ένα WHDLoad capable μηχάνημα με το μικρότερο δυνατό κόστος συγκριτικά με οποιαδήποτε άλλη λύση υφίσταται (και η οποία να περιλαμβάνει και original Amiga hardware, εννοείται).

Είναι βέβαιο πως το θέμα του PiStorm θα μας απασχολήσει ξανά και στο μέλλον. Είτε επειδή θα πέσει στα χέρια μας, είτε επειδή θα υπάρξουν εξελίξεις σε hardware ή σε software επίπεδο το σίγουρο είναι πως πλέον θα σηματοδοτήσει σημαντικές εξελίξεις στον κόσμο της Amiga και στον τρόπο με τον οποίο θα επιλέγουν τα setups τους οι ανά τον κόσμο Amiga lovers. Σε αναμονή λοιπόν των εξελίξεων σας αφήνω με το video του Dan για να το δείτε και να αναλογιστείτε τι θα είναι σε θέση να κάνει η 500άρα σας σε λίγο καιρό με ένα PiStorm.

Η ματαιότητα του AGA chipset

Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά και έχει τύχει να συζητήσουν μαζί μου για θέματα σχετικά με την Amiga, πιθανότατα θα με έχουν ακούσει να εκφράζω την άποψη ότι "Amiga είναι η Amiga 500", ότι το AGA chipset ήταν "too little, too late" και ότι το να έχει κάποιος στην κατοχή του Amiga 1200 δεν προσφέρει ουσιαστικά τίποτα τη σήμερον ημέρα (που υπάρχουν σε αφθονία και ετοιμοπαράδοτοι χαμηλού κόστους accelerators) συγκριτικά με το να έχει μία Amiga 500. Φυσικά, ως συνέπεια των παραπάνω, με ενθουσιάζει πολύ περισσότερο η κυκλοφορία ενός νέου παιχνιδιού ή demo για την Amiga 500, παρά αυτή κάποιου αντίστοιχου τίτλου που απαιτεί AGA chipset. Το επιχείρημα μέχρι τώρα ήταν ότι οι διαφορές είναι ως επί το πλείστον αμελητέες ώστε να δικαιολογήσουν το τίμημα (το να μην τρέχει δηλαδή αυτή η παραγωγή σε οποιαδήποτε Amiga εκεί έξω).

Και πράγματι, οι τίτλοι που είχαν δημιουργηθεί αποκλειστικά για Amigas εφοδιασμένες με AGA chipset (A1200, A4000, CD32) είναι εκεί έξω για να υποστηρίξουν την άποψή μου: στη συντριπτική τους πλειοψηφία προσέφεραν απλώς λίγο περισσότερα χρώματα ταυτόχρονα επί της οθόνης. Σιγά τα αυγά, λέω εγώ.

Μέχρι που εμφανίστηκε ο ταλαντούχος κύριος Lowenstein, πρώτα με το Reshoot και στη συνέχεια (και βασικά) με το Reshoot-R, το απόλυτο shooter για AGA equipped Amigas, το killer app που φτάνει μόνο του να δικαιολογήσει την αγορά ενός τέτοιου μηχανήματος! Φτάνει, όμως; Και, το πιο σημαντικό - και επιστρέφοντας στο αρχικό point -, αξίζει η προσπάθεια ανάπτυξης παιχνιδιών και demos αποκλειστικά για μηχανήματα με AGA chipset; Στην τελική, από τις Amigas που πουλήθηκαν συνολικά ποιο ποσοστό είχε OCS/ECS chipset και ποιο AGA; Ήταν αρκετές οι A1200, A4000 και τα CD32 που πουλήθηκαν ώστε να δικαιολογήσουν κάτι τέτοιο;

Λοιπόν, το Retro Planet έρχεται να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα! Όπως διαβάζουμε στο νέο τεύχος του περιοδικού, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε ο Petro Tyschtschenko, που εργάστηκε ως business administrator στην Commodore Ευρώπης από το 1982 μέχρι και το 1994, οι ακριβείς αριθμοί από Amigas που πουλήθηκαν στην Γερμανική αγορά σε όλη τη διάρκεια της εμπορικής ζωής του μηχανήματος είναι οι παρακάτω:

Amiga 500: 1.160.500

Amiga 600: 193.000

Amiga 2000: 124.500

Amiga 1200: 95.500

Amiga 500+: 79.500

Amiga 1000: 30.500

Amiga CD32: 25.000

Amiga CDTV: 25.800

Amiga 3000: 14.380 (περιλαμβάνονται και οι Amiga 3000T)

Amiga 4000: 11.300 (περιλαμβάνονται και οι Amiga 4000Τ)

Για να μην παιδεύεστε με προσθέσεις, ο συνολικός αριθμός από Amigas που πουλήθηκαν στην Γερμανική αγορά προκύπτει ότι είναι 1.759.980 κομμάτια. Φυσικά, η μερίδα του λέοντος ανήκει στην αειθαλή Amiga 500 με 1.160.500 μονάδες, η οποία πραγματικά αποδείχτηκε ότι ήταν η VolksAmiga (!) και, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υπολογιστής χάρη στον οποίο όλη αυτή η θαυμάσια τεχνολογία δεν χάθηκε στη λήθη και στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας των υπολογιστών.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι, αν και δεν έχουμε τους αντίστοιχους αριθμούς και για τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες (έτσι κι αλλιώς η εμπορική καριέρα της Amiga στον υπόλοιπο πλανήτη δεν ήταν αυτή που θα χαρακτηρίζαμε ως "λαμπρή"), θεωρούμε τα ποσοστά σε πωληθείσες μονάδες στην Γερμανική αγορά ως αντιπροσωπευτικές των πωλήσεων των μοντέλων του υπολογιστή σε όλη την Ευρώπη.

Από τα νούμερα αυτά λοιπόν, βλέπουμε ότι οι πωληθείσες Amigas ΧΩΡΙΣ AGA chipset ήταν 1.628.180 κομμάτια, ενώ αυτές που διέθεταν το "επαναστατικό" αυτό χαρακτηριστικό ήταν 131.800 κομμάτια. Κάνοντας την αναγωγή διαπιστώνουμε ότι οι Amigas που πουλήθηκαν με AGA chipset ανέρχονται στο... συγκλονιστικό 7,49%! Ναι, το νούμερο είναι εντυπωσιακά μικρό και εννοείται και εξυπακούεται ότι αν η Commodore δεν είχε πτωχεύσει το 1994 θα είχαν πουληθεί πολλές ακόμα Amigas με AGA, καθώς μόνο αυτές παράγονταν έτσι κι αλλιώς τα τελευταία δύο χρόνια.

Το θέμα όμως είναι ότι, όπως φαίνεται από τα νούμερα, όταν κάποιος ή κάποιοι φτιάχνουν ένα νέο demo ή παιχνίδι για Amiga το οποίο - συνήθως για λόγους ευκολίας για τους δημιουργούς - τρέχει μονάχα σε AGA chipset, αυτομάτως αφήνουν στην "απέξω" το 92,51% των υπολογιστών που δυνητικά θα μπορούσαν να τρέξουν αυτή την παραγωγή!

Φυσικά, ας μην κοροϊδευόμαστε, θα είναι θαύμα εάν εκεί έξω από τις 1.759.980 Amigas που πουλήθηκαν στην Γερμανία υπάρχουν ακόμα οι 100.000, αλλά, όπως και να 'χει, θα είναι λογικό να θεωρήσουμε ότι και αυτές που έχουν μείνει εν ενεργεία (που λέει ο λόγος) υφίστανται με πάνω-κάτω την ίδια αναλογία. Που, πολύ χοντρικά σημαίνει ότι για κάθε μία Amiga με AGA, υπάρχουν άλλες 9 χωρίς αυτό!

Κατά συνέπεια, καλό θα είναι οι developers εκεί έξω, την επόμενη φορά που θα αποφασίσουν να φτιάξουν κάτι για την (κάποτε) δημοφιλή πλατφόρμα της Commodore, να το σκεφτούν και 2 και 3 φορές προτού αποφασίσουν ελαφρά τη καρδία ότι η παραγωγή τους θα απαιτεί AGA chipset. Και, εννοείται, γράφοντας αυτό δεν αναφέρομαι σε τίτλους όπως το απίθανο Reshoot-R το οποίο πραγματικά "ξεζουμίζει" το AGA, αλλά μάλλον σε κυκλοφορίες όπως είναι το Rygar AGA, που "ζητάει" επεξεργαστή Motorola 68EC020, 2MB RAM και AGA chipset για να δώσει το αποτέλεσμα που έδινε ένα coin op με 2 x Z80 επεξεργαστές, παλέτα 1024 χρωμάτων και μέγιστη ανάλυση 256x224 pixels!

Όλα όσα διαβάσατε μέχρι αυτό το σημείο δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά πριν από 15 περίπου μήνες στο blog μου Dony's (not only) New Stuff for Old Computers. Η κυκλοφορία των Inviyya, Tiny Bobble, Tinyus αλλά και η επερχόμενη των Super Sprint και Reshoot Proxima με έβαλαν στη διαδικασία να επαναπροσεγγίσω το θέμα, βάζοντας και τα νέα δεδομένα (τις νέες κυκλοφορίες, δηλαδή) στο τραπέζι. Αν άλλαξα άποψη; Το αντίθετο, νομίζω ότι ενισχύθηκαν ακόμα περισσότερο τα όσα έγραφα τον Ιανουάριο του 2020!

Βλέπετε, οι νέοι τίτλοι που κυκλοφόρησαν στο διάστημα που μεσολάβησε είναι όχι απλά υψηλής ποιότητας, αλλά - ειδικά οι δημιουργίες του Pink των Abyss - σε κάνουν να αναρωτιέσαι πόσα πια έχει να δώσει το original chipset (OCS). Επίσης, θεωρώ ότι καταρρίπτουν ολοκληρωτικά το επιχείρημα ότι "το OCS έχει ξεζουμιστεί, να δούμε τι έχει να προσφέρει το AGA", καθώς, μέσα σε διάστημα 15 μηνών γίναμε μάρτυρες εξαιρετικών κυκλοφοριών που τρέχουν σε όλες τις Amigas, και όχι μονάχα στο 7,5% αυτών.

Μια και ανέφερα το περίφημο αυτό 7,5%, το ποσοστό δηλαδή που συνθέτουν οι συνολικές πωλήσεις που είχαν οι Amigas με AGA chipset επί του συνόλου των υπολογιστών της σειράς που κυκλοφόρησαν από το 1985 μέχρι και το 1994, θεωρώ πως θα πρέπει να τονίσω αυτό που για μένα είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο: λέω ξεκάθαρα "ναι" στις AGA only παραγωγές, αρκεί αυτές να δικαιολογούν τις hardware απαιτήσεις τους. Δεν μπορώ και δεν πρόκειται ποτέ να δω με το ίδιο μάτι το Super Sprint με το Reshoot Proxima, όταν το πρώτο έχει στατική οθόνη με λιγοστά sprites και το δεύτερο parallax vertical scrolling με ένα σκασμό από κινούμε αντικείμενα. Γιατί και τα δύο απαιτούν AGA; Το Reshoot Proxima για να το ξεζουμίσει πιθανότατα, ακολουθώντας τα χνάρια του προγόνου του Reshoot-R. Το Super Sprint από την άλλη, έτσι, "για να μην ταλαιπωρούμαστε" στον δρόμο που χάραξε το Rygar AGA (δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο παιχνίδια αποτελούν προϊόν της δουλειάς του ίδιου coder (McGeezer) νομίζω...

Πριν από κάποιους μήνες, σε μία συζήτηση στο Facebook κάποιος υποστήριζε με φανατισμό ότι το Tinyus (που τονίζω ότι τρέχει σε Amiga 500) έπρεπε να απαιτεί όχι μονάχα Amiga 1200, αλλά και Amiga 1200 με accelerator προκειμένου να μην έχουμε dropped frames σε καμία απολύτως περίπτωση. Με λίγα λόγια, η θέση του ήταν ότι όχι μονάχα πρέπει να απορρίψουμε το 92,5% των Amigas λόγω chipset, αλλά και αρκετές ακόμα λόγω accelerator, μονάχα για να επιτευχθεί κάτι που α) δεν θα γίνει αντιληπτό από την πλειοψηφία και β) δεν ισχύει ούτε στο ίδιο το coin op! Εντάξει, με όσα διαβάσατε μέχρι τώρα καταλαβαίνετε ότι δεν πρόκειται ποτέ να ασπαστώ αυτή την άποψη - και όχι μονάχα αυτό, αλλά θα συνεχίσω να υποστηρίζω με σθένος το αντίθετο. Είτε πρόκειται για την πλατφόρμα της Amiga, είτε για αυτήν του Atari ST, είτε ακόμα για εκείνη του ZX Spectrum, όποιος αποφασίσει να αποκλείσει από τις δημιουργίες του την πλειοψηφία των μηχανημάτων που υπάρχουν, ας το κάνει για σοβαρό λόγο, ας το πράξει για κάτι που θα μας υποχρεώσει να του βγάλουμε το καπέλο και να χειροκροτήσουμε με θαυμασμό, όχι αραδιάζοντας επιχειρήματα που αποδεικνύονται μονάχα από την παράθεση δεκάδων τεχνικών χαρακτηριστικών αλλά όχι στην πράξη. Για να γίνει απολύτως κατανοητό αυτό που εννοώ, ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να μεταφέρουμε στην Amiga ένα παιχνίδι που εμφανίζει ταυτόχρονα 38 χρώματα επί της οθόνης: θα πρέπει να επιλέξουμε να "πέσουμε" στα 32 χρώματα και να τρέχει στο 100% των μηχανημάτων ή να επιμείνουμε αυστηρά στα 38 χρώματα και να το φτιάξουμε για AGA chipset; Είναι πολύ απλοϊκό το παράδειγμα αλλά, για εμένα, είναι και εξίσου προφανής η απάντηση...