Το Green Beret έφτασε επιτέλους στην Amiga. Δυστυχώς.

"Ξεκόλλα, κάθε καινούρια κυκλοφορία είναι για καλό" λέω και ξαναλέω στον εαυτό μου. Αλλά πώς να ξεκολλήσω; Το βλέπω ακόμα να τρέχει μπροστά στα μάτια μου. Ας αποστρέψω το βλέμμα μου γιατί ένας Θεός ξέρει τι θα γράψω παρακάτω αν δεν ηρεμήσω και δεν χαλαρώσω. Άλλωστε, δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, έτσι δεν είναι;

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Green Beret (ή Rush 'n Attack σε άλλες γωνιές αυτού του ταλαίπωρου πλανήτη) είναι ένα από τα πλέον κλασικά platform arcade shooters που εμφανίστηκε στα ανά την υφήλιο ουφάδικα το σωτήριο έτος 1985 από την Ιαπωνική Konami. Αν και θεωρήθηκε από κάποιους αρκετά δύσκολο - που προφανώς και ΔΕΝ ήταν συγκρινόμενο π.χ. με το Ghosts n' Goblins - παρόλα αυτά αγαπήθηκε από πολύ κόσμο και, αναμενόμενα, κάποια στιγμή έκανε το πέρασμά του και από τις οθόνες των home micros της εποχής.

Επειδή ακριβώς τον καιρό που κυκλοφόρησε από την Imagine το Green Beret σε εκδόσεις για τους σπιτικούς μικροϋπολογιστές οι 16μπιτοι Atari ST και Commodore Amiga δεν είχαν ακόμα εδραιωθεί στην αγορά και στις συνειδήσεις του αγοραστικού κοινού, δεν πάρθηκε απόφαση για μεταφορά του στους τελευταίους. Έτσι, οι μόνες εκδόσεις του παιχνιδιού που κυκλοφόρησαν στην Ευρωπαϊκή ήπειρο ήταν αυτές των ZX Spectrum, Commodore 64, Amstrad CPC, Commodore Plus/4, BBC Micro, Atari 8bit, MSX και IBM PC και συμβατών (σε 4χρωμη CGA, παρακαλώ). Αν το δούμε αντικειμενικά, η έκδοση του Spectrum ήταν με διαφορά η καλύτερη μεταξύ αυτών που κυκλοφόρησαν στα home computers και αυτή του PC η ανώτερη όλων, αφού, παρά την φούξια/τυρκουάζ χρωματική παλέτα έγινε φιλότιμη προσπάθεια να μεταφερθούν αυτούσια πολλά στοιχεία και χαρακτηριστικά του coin op.

Η έκδοση για PC σε όλο το τυρκουάζ μεγαλείο της

Fast forward στη σημερινή μέρα, οπότε και πληροφορούμαστε ότι η πολυαναμενόμενη έκδοση για Amiga που είχε προαναγγελθεί από τον Dante Retro Dev είναι πλέον γεγονός και μπορούμε να την κατεβάσουμε και να την απολαύσουμε εντελώς δωρεάν. Έχοντας δει τα screenshots που μας είχαν κοινοποιηθεί εδώ και καιρό και όντας μέγας λάτρης του Green Beret (του coin op, ντε!) περίμενα πώς και πώς αυτή τη μέρα, γνωρίζοντας πως ο συνδυασμός της Scorpion Engine του Earok με το (κάποτε) "διαστημικό" hardware της Amiga θα έφταναν και θα περίσσευαν προκειμένου να απολαύσουμε μία μεταφορά του κλασικού τίτλου αντάξια του ονόματός της αλλά και της δημοφιλούς πλατφόρμας της πάλαι ποτέ "Μεγάλης Κυρίας". Αμ δε!

Το disclaimer στην σελίδα του παιχνιδιού στο itch.io δεν με πτόησε αρχικά - ούτε καν με έβαλε σε σκέψεις για να είμαι ειλικρινής -, παρόλο που ανέφερε σαφώς ότι "THIS WAS NOT MEANT TO BE A 1:1 PORT OF THE ARCADE,  that was not claimed at all.  In fact, it plays more like the NES Rush'N Attack one". Τι; Τι δεν μπορούσα να καταλάβω;

Πράγματι, αν και δεν έχω δει και δεν έχω παίξει ποτέ την έκδοση του παιχνιδιού για NES, δεν περίμενα ότι αυτή θα ήταν άλλα αντί άλλων, οπότε και δεν ανησύχησα ιδιαίτερα. Έπρεπε να φτάσει η ώρα που θα έτρεχα το παιχνίδι στην Amiga για να δω κατάματα την πραγματικότητα. Και αυτή είναι ότι το παιχνίδι είναι κακό. Αν και τα γραφικά είναι πανομοιότυπα με αυτά του coin op και έχουν μεταφερθεί όλες οι πίστες, όλα τα όπλα και όλοι οι εχθροί, παρόλα αυτά το παιχνίδι δεν παίζεται όπως το ηλεκτρονικό καθώς, εν ολίγοις, όλοι οι αντίπαλοί μας κινούνται με διαφορετικό τρόπο απ' ότι έκαναν στα arcades. Αν εκεί ανέβαιναν σκάλες, εδώ δεν το κάνουν. Αν εκεί ΔΕΝ ανέβαιναν σκάλες, εδώ το κάνουν. Αν εκεί στρεφόντουσαν προς την κατεύθυνσή μας, εδώ μας προσπερνούν σφυρίζοντας αδιάφορα. Αν στο coin op προσπαθούσαν να μας ρίξουν κάτω με ένα μεγάλο άλμα και ένα δυνατό karate kick, εδώ απλά βολτάρουν ανέμελοι, δίνοντας την εντύπωση ότι μάλλον θέλουν να εξαφανιστούν το ταχύτερο από την άλλη πλευρά της οθόνης παρά να "σκαλώσουν" μαζί μας (πού ξέρεις τι είναι ο άλλος; Κι αν είναι κανένας πειραγμένος; Το ρισκάρεις;). Τα special weapons εμφανίζονται σε σημεία και με ρυθμό που θυμίζουν το coin op αλλά, το μαντέψατε, είναι διαφορετικά. Τα "συστήματα" για να βγάλουμε τα final bosses σε κάθε επίπεδο εννοείται πως ΔΕΝ πιάνουν, αλλά ευτυχώς, τουλάχιστον η έκδοση της Amiga είναι πιο εύκολη από αυτήν του ηλεκτρονικού και "χαρίζει" αρκετά.

Επειδή το βλέπω ότι θα διαβάσω/ακούσω απόψεις του τύπου "είναι πολύ καλό", "εμένα μου φαίνεται ίδιο με το arcade" και άλλα τέτοια ωραία, να διευκρινίσω ότι το συγκεκριμένο port το κρίνω σε σύγκριση με το coin op. Και αυτό όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά διότι θεωρώ ότι η Amiga διαθέτει το hardware που θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή μεταφορά. Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει, και, για να το θέσω όσο πιο απλά γίνεται, εδώ έχουμε μια περίπτωση... Bubble Bobble. Θυμάστε τη μεταφορά του παιχνιδιού της Taito στην Amiga που εκ πρώτης όψεως έδειχνε ίδιο αλλά τελικά διαπίστωνες - αν δεν ήσουν άσχετος, φυσικά - ότι επρόκειτο για φλόμπα ολκής; Ε, για μια απ' τα ίδια μιλάμε. Στα μάτια του αδαούς ο Dante Retro Dev έκανε εξαιρετική δουλειά. Δυστυχώς όμως αυτό δεν είναι αλήθεια, εκτός και αν ο υποψήφιος παίκτης διασκεδάζει ακόμα και με την έκδοση του παιχνιδιού για Amstrad CPC, οπότε, σε αυτή την περίπτωση, απλά σηκώνω τα χέρια ψηλά...

Συμπερασματικά, τσάμπα η αναμονή και άνθρακες ο θησαυρός. Το Green Beret ήταν μία καλή ευκαιρία να φανεί για μία ακόμα φορά ότι η Amiga είχε hardware που θα μπορούσε να σταθεί στις αίθουσες των ουφάδικων, όπως μας είχαν δείξει αξιοπρεπέστατες μεταφορές τύπου Pang, Silkworm, Arkanoid, Pac-Mania κλπ. Το Green Beret σίγουρα δεν ανήκει στην παραπάνω κατηγορία...

Να ξεκαθαρίσω κλείνοντας ότι η προσπάθεια του Dante Retro Dev δεν είναι για... κλωτσιές, απλά το παιχνίδι που έφτιαξε ίσως δεν θα έπρεπε να λέγεται Green Beret. Για κάποιον που δεν έχει εμπειρία από το coin op μπορεί η ενασχόληση με το Green Beret της Amiga να αποβεί ακόμα και διασκεδαστική και ευχάριστη (που αμφιβάλλω, αλλά λέμε τώρα). Εγώ που - δυστυχώς, απ' ότι φαίνεται - ολοκλήρωνα το coin op με ευκολία κάποτε δεν το διασκεδάζω καθόλου που πρέπει να ξε-μάθω όλα όσα ήξερα για να μπορέσω να το παίξω. Εξ ου και η γκρίνια...

Amiga αναβαθμίσεις; Γιατί;

Μετά από 20 και βάλε χρόνια που σεβαστό μέρος του ελεύθερου χρόνου μου και ακόμη πιο σεβαστό μέρος του υστερήματός μου αφιερώνονταν στην Amiga, είπα στον εαυτό μου να βάλω επιτέλους ένα μέτρο, ένα όριο, ειδικά αφού πλέον είχα πουλήσει σχεδόν τα πάντα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να επιλέξω μία και μόνο Amiga για να κρατήσω, η οποία θα έκανε όσο το δυνατόν περισσότερα, για να μη χρειαστεί στο μέλλον να αγοράσω κι άλλη, και ακόμα μία, και... ξέρετε πού πάει αυτό.

Λογικά, η επιλογή στην οποία κατέληξα ήταν η Amiga 1200, καθώς επρόκειτο για ένα αρκετά κοινό μοντέλο, με δεκάδες διαθέσιμες επεκτάσεις, που λόγω του AGA chipset δεν θα με περιόριζε μονάχα στα OCS/ECS παιχνίδια και demos. Φυσικά, για να τρέχουν τα παιχνίδια και τα demos με κάποια σχετική άνεση και ευκολία (λέγε με WHDLoad) χρειάζονται και κάποια άλλα πραγματάκια, και έτσι εξόπλισα την 1200άρα μου με μία κάρτα CF αντί σκληρού δίσκου, ένα interface για δικτύωση και μία επέκταση μνήμης από αυτές τις κλασικές που έμπαιναν στο trapdoor και έδιναν 8ΜΒ Fast RAM, υπό την προϋπόθεση ότι δεν ήθελε κάποιος να χρησιμοποιήσει το PCMCIA slot (που δεν ήθελα).

Με αυτές λοιπόν τις σχετικά λιγοστές προσθήκες είχα ένα σύστημα το οποίο μπορούσε να τρέξει ουσιαστικά τα πάντα, είχε πρόσβαση στο Internet και μέχρι και Workbench στην... χαώδη ανάλυση των 1380x540 pixels, έτσι, γιατί ήθελα... άπλα και χώρο (βασικά είχα σιχαθεί να τρώω στη μάπα τα 640x200 pixels τόσα χρόνια και να κάνω συνέχεια resize τα παράθυρα μπας και χωρέσουν). Η όλη φάση ήταν ιδανική, ένα μηχάνημα που "τα κάνει όλα και συμφέρει" με το μικρότερο δυνατό κόστος (σε επίπεδο πραγματικού hardware εννοείται, γιατί αλλιώς θα μπορούσα πάντα να επιλέξω την λύση του εξομοιωτή την οποία προσωπικά δεν θεωρώ ουδόλως κακή).

Το μόνο που με "ενοχλούσε" ας πούμε στο συγκεκριμένο setup ήταν η απάντηση στην ερώτηση "OK, but can it run Doom?", η οποία, προφανώς, ήταν αρνητική. Ναι, ξέρω τι θα πείτε, ας το έτρεχα σε PC, στο Raspberry Pi, σε Mac, οπουδήποτε τέλος πάντων, ήταν ανάγκη να το τρέξω σε Amiga; Φυσικά και δεν ήταν, αλλά ξέρετε πώς πάει με τα χόμπι - και με τη ζωή, γενικότερα, άλλωστε: πάντοτε μας απασχολεί και εστιάζουμε σε αυτό που δεν έχουμε και όχι στα τόσα και τόσα που μπορεί να έχουμε. Τέλος πάντων, με αυτά ως δεδομένα δεν έκανα και τίποτα το ριζικό, απλά είχα στην άκρη του μυαλού μου κάποια στιγμή αν βρεθεί η ευκαιρία, κερδίσω το Τζόκερ (δύσκολο, μιας και δεν παίζω), τελειώσουν τα μνημόνια (πιο δύσκολο από το να κερδίσω το Τζόκερ) ή κάτι τέτοιο, να αγοράσω έναν accelerator. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Πρέπει να πέρασαν 3-4 χρόνια έτσι, μέχρι που πριν μερικούς μήνες διαπίστωσα ότι ένας καλός φίλος είχε την πρόθεση να αποχωριστεί έναντι πολύ λογικού ποσού έναν επιταχυντή της Individual Computers με Motorola 68030 στα 33MHz και 128ΜΒ μνήμης. Καλή φάση, σκέφτηκα, έδωσα την παλιά επέκταση μνήμης, πήρα τον accelerator, όλα καλά. Η 1200άρα πλέον ήταν σαφώς πιο σβέλτη σε... οτιδήποτε, και η διαθέσιμη μνήμη που είχα ήταν πια ατελείωτη. Άσχετα που και πριν, με τα 8ΜΒ, δεν αντιμετώπισα ποτέ στην πραγματικότητα πρόβλημα με την ποσότητα της μνήμης - στην Fast RAM αναφέρομαι, εννοείται. Αφού λοιπόν πλέον εγκατέστησα τον ACA 1232 (περί αυτού επρόκειτο), μετέφερα το Doom, έκανα τις απαραίτητες ρυθμίσεις ώστε να παίζει και μουσική, το έτρεξα, και... τζίφος! Εντάξει, το παιχνίδι προφανώς και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί unplayable - αν και η μουσική το επιβαρύνει ακόμα περισσότερο - και με την ενεργοποίηση του low detail και ίσως 2-3 "σμικρύνσεις" της οθόνης μια χαρά παίζεται. Για Amiga, πάντα. Μόνο που σε low detail αρχίζει να πλησιάζει επικίνδυνα το... αριστούργημα αφηρημένων γραφικών Alien Breed 3D στο οποίο μπορεί ο καθένας να αφήσει τη φαντασία του να οργιάσει, καθώς, αν βασιστεί σε ό,τι απεικονίζεται επί της οθόνης, τότε θα χάσει κάθε εκτίμηση στο genre των first person shooters. Ίσως και στην όραση γενικότερα.

Anyway, που λέμε και στο Παγκράτι, το θέμα είναι ότι και με τον accelerator λοιπόν ουσιαστικά να ευχαριστηθώ πραγματικά το Doom θα ήταν αδύνατο, οπότε πήρα την απόφαση να το ξανατερματίσω για πολλοστή φορά στο Raspberry Pi, μιας και το εγκατέστησα και εκεί με τον τρόπο που σας περιέγραψα πριν από μερικές εβδομάδες.

Πίσω στην 1200άρα μου λοιπόν, όπου και πλέον άρχισα να αναρωτιέμαι το... προφανές: τι τον ήθελα τον accelerator; Δεν είναι ότι ξόδεψα τα πολλά χρήματα ή κάτι τέτοιο, αλλά να, αν η "δουλειά" γινόταν και με την απλή επέκταση μνήμης ποιος ο λόγος να επενδύσω σε κάτι πιο δυνατό αφού δεν θα μου χρησίμευε πουθενά; Βλέπετε, οι εποχές που κάναμε και 2-3 (ή και παραπάνω) πράγματα στην Amiga από το να παίζουμε παιχνίδια και να απολαμβάνουμε demos, μάλλον έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Γνωρίζουμε πλέον πως ο IBrowse δεν θα φτάσει ποτέ τον Chrome όσοι κι αν πληρώσουμε για registration και πως η χρήση word processors και λοιπών "επαγγελματικών" πακέτων στην πλατφόρμα είναι μάλλον ματαιοπονία. Νομίζω πως, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε τα χρόνια πριν το 2010, έχουμε (σχεδόν) άπαντες κατανοήσει ότι το να επεκτείνουμε τις Amigas μας μέχρι εκεί που δεν πάει είναι πια μία ενέργεια άνευ ουσιαστικού λόγου και σοβαρής ουσίας η οποία δεν μπορεί καν να αποσκοπήσει στο να βάλουμε το setup μας ως υπογραφή στο αγαπημένο μας Αμιγκάδικο forum διότι α) κανείς δεν χρησιμοποιεί πια τα fora και β) κανένας δεν θα εντυπωσιαστεί.

Θεωρώ πλέον με δεδομένο το τι υπάρχει αυτή τη στιγμή στην αγορά και τις τιμές που "παίζουν", ότι μετά το πρώτο -ας το πούμε- σκαλοπάτι (A1200 + RAM expansion) μετά η επιλογή είναι μία και είναι μονόδρομος: Vampire. Εκεί όντως οι διαφορές είναι χαώδεις και εκεί πλέον μπορείς να τρέξεις software που απλά δεν θα μπορούσες να ονειρευτείς ότι θα έβλεπες να τρέχει σε Amiga (και δεν σκοπεύω να ανοίξω το θέμα εάν η Vampire είναι Amiga ή όχι, αυτή είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα).

Κλείνοντας, θα ήθελα πράγματι να μου προτείνει κάποιος κάποια χρήση του '030, πέρα από το T-Zero και κάποια demos. Αν υπάρχει δηλαδή κάποια χρήση εν έτει 2022. Προσωπικά είδα σαφή διαφορά στο Personal Paint που (λόγω παραξενιάς) ενίοτε χρησιμοποιώ, αλλά αυτή η διαφορά από μόνη της σαφώς και δεν δικαιολογεί την αγορά ενός επιταχυντή. Έτσι το βλέπω εγώ, τουλάχιστον. Είπαμε, όλες οι απόψεις σεβαστές είναι (ναι, και οι διαφορετικές ακόμα!).