Inside the Machine: άλα της η 500άρα!

Αρκετοί γνωστοί μου έχουν την εντύπωση ότι δεν συμπαθώ ιδιαίτερα την Amiga, γεγονός που δεν ισχύει σε καμία απολύτως περίπτωση. Οι φίλοι μου το γνωρίζουν. Άλλωστε, ποιος κάθεται να φτιάξει ολόκληρο blog για ένα μηχάνημα που δεν γουστάρει και να γράψει δεκάδες χιλιάδες λέξεις για δαύτο; Κανένας, προφανώς. Απλά, επειδή η όλη αντιμετώπισή μου απέναντι στη συγκεκριμένη πλατφόρμα δεν είναι μία συνεχής προσπάθεια αγιοποίησής της όπως συνηθίζεται από την πλειονότητα, κάποιοι πιστεύουν ότι είμαι εχθρός. Ότι ανήκω "στους άλλους", στους απέναντι. Κακώς. Ας μάθουν ότι μπορεί ενώ συμπαθείς κάτι ή κάποιον να στέκεσαι απέναντί του και να το/τον κρίνεις ακριβοδίκαια. Τόσο απλά. Άλλωστε πέρασαν πια τόσες δεκαετίες, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κωλοτούμπα τώρα και να βγω να πω ότι αυτό το joke of an OS, το Workbench 1.x ήταν αξιόλογο. Ή, ότι η απόφαση να μην έχουν όλα τα εικονίδια το ίδιο μέγεθος ήταν σοφή: μια μαλακία και μισή ήταν, τι να κάνουμε τώρα; Γιατί, το ότι τα αρχεία που δεν είχαν δικό τους icon file δεν τα έβλεπες καθόλου σε εκείνες τις εκδόσεις του λειτουργικού πού το πάτε; Και πολλά ακόμα στραβά είχε η Amiga, κυρίως στα πρώτα χρόνια - δεν είναι τυχαίο το ότι προσπάθησαν να τα διορθώσουν όλα αυτά από το AmigaOS 2.x και μετά...

Anyway, τώρα λοιπόν που το ξεκαθαρίσαμε, που (προσπάθησα, τουλάχιστον) να κάνω το θέμα πενηνταράκια και να γίνει σαφές ότι γουστάρω την Amiga αλλά δεν κατέχομαι από τυφλό οπαδισμό - όπως και για καμία άλλη retro πλατφόρμα, άλλωστε -, ας έρθουμε στο προκείμενο. Το οποίο δεν είναι άλλο από ένα ολοκαίνουριο demo, το Inside the Machine από το group Desire. Το οποίο φυσικά - το demo, όχι το group - τρέχει σε Amiga. Τι ρωτήσατε; Σε ποια Amiga τρέχει; Χα, εδώ είναι το καλό. Αν κάποιος πάει στο 2:26 του demo στο video που ακολουθεί θεωρώ ότι θα κάνει τις ίδιες σκέψεις που έκανα και εγώ, ήτοι "α, καλά, 68060 με Fast RAM και σκληρό δίσκο". Ακόμα και αν δεν κάνει την παραπάνω σκέψη στο σημείο αυτό, θα την κάνει πέρα από κάθε αμφιβολία στο 2:38. Έχουμε δει εκατοντάδες - ή και περισσότερα - Amiga demos και ξέρουμε. Ξέρουμε όμως; Στ' αλήθεια;

Κι αν όντως ξέρουμε τότε πώς μπορούμε να εξηγήσουμε ότι το jaw dropping αποτέλεσμα του Inside the Machine επιτυγχάνεται από μία μόνο δισκέτα (!) σε μία ταπεινή OCS/ECS Amiga 500 με 1ΜΒ συνολικής μνήμης; Ε; Εδώ σας θέλω!

Νομίζω πως ό,τι κι αν σας γράψω από το σημείο αυτό και μετά απλά δεν έχει νόημα. Αυτό που έχει όντως νόημα είναι η παρακολούθηση του Inside the Machine με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο: σε βίντεο, σε πραγματική Amiga ή σε εξομοιωτή. Θυμάστε το περίφημο σλόγκαν "only Amiga makes it possible"; Ε, ναι, αυτή είναι μία από αυτές τις φορές. Είναι μία από τις στιγμές που βλέπεις - ή ακούς - κάτι και λες μέσα σου "ανυπόφοροι οι Αμιγκάδες, αλλά αυτή τη φορά ισχύει: μόνο στην Amiga είναι δυνατό κάτι τέτοιο". Γιατί, εντάξει, για να επιστρέψουμε και σε αυτά που έγραψα στην αρχή, το γεγονός ότι το GUI σου είναι ίσως το απόλυτο "ό,τι να 'ναι" αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να είσαι ταυτόχρονα η κορυφαία πλατφόρμα για gaming και demos. Τουλάχιστον στα 16bits, γιατί στις... χαμηλότερες κατηγορίες υπήρχε και ο 64άρης, ο οποίος - τολμώ να πω - ότι είναι το απόλυτο μηχάνημα για demos. Πιο πάνω κι απ' την Amiga, όσο και αν αυτό ακούγεται... βλάσφημο.

Αφήνοντας στην άκρη τον Commodore 64 και επιστρέφοντας στο Inside the Machine, θα πρέπει να τονίσω ότι στο - κατά τα άλλα - κορυφαίο αυτό demo, δεν είναι όλα ρόδινα: η μουσική του, ως σύνθεση, είναι τραγική. Να, βλέπετε τη διαφορά αμέσως-αμέσως; Κάποιος άλλος θα έγραφε ότι και η μουσική του "τα σπάει". Αλλά εγώ δεν είμαι εδώ για να κάνω αγιογραφίες: προτιμάω να γράφω απλά τη γνώμη μου. Αρέσει δεν αρέσει.

Αυτό που σίγουρα θα αρέσει είναι το Inside the Machine πάντως. Καθίστε αναπαυτικά, κλείστε τον ήχο (ΟΚ, ίσως και να υπερβάλλω λίγο) και απολαύστε το. Τεσσερισήμισι λεπτά Αμιγκικής ονείρωξης είναι αρκετά; Τι λέτε;

 

Οχι άλλο AGA!

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που ξεκίνησε το περίφημο debate σχετικά με το αν το AGA chipset ήταν αυτό που έπρεπε, αν θα ήταν ιδανικό να είχε εμφανιστεί πριν από το 1992 και αν θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να διαθέτει ανώτερα χαρακτηριστικά όποτε και αν κυκλοφορούσε. Χύθηκαν τόνοι ψηφιακό μελάνι στα fora (και αργότερα στα social media), γράφτηκαν σεντόνια επί σεντονιών, ακούστηκαν όλων των ειδών οι απόψεις. Από τις πλέον λογικές, στις κάπως ό,τι να 'ναι, μέχρι και τις εξόφθαλμα παράλογες. Και άκρη, εννοείται, δεν βρέθηκε. Και πώς θα μπορούσε, άραγε, αφού η Commodore έκλεισε πολύ πριν οι Amiga 1200, 4000 και cd32 - αυτές δηλαδή που διέθεταν το AGA chipset - ολοκληρώσουν την φυσική εμπορική τους πορεία. Οπότε είναι δύσκολο να κρίνουμε. Σαφώς και είναι βέβαιο ότι η Amiga 1200 δεν θα κατάφερνε ποτέ να φτάσει σε πωλήσεις την 500άρα ούτε να γίνει ποτέ τόσο επαναστατική από την άποψη των hardware δυνατοτήτων και χαρακτηριστικών όσο υπήρξε η προγονή της, αλλά οι εποχές είχαν αλλάξει, τα PCs είχαν καταλάβει μεγάλο μέρος της αγοράς των home computers, οπότε...

Σε ένα παλαιότερο κομμάτι που είχα γράψει σε αυτό εδώ το blog, με τίτλο "η ματαιότητα του AGA chipset" είχα ασχοληθεί ενδελεχώς με το πλέον αντικειμενικό στοιχείο που υπάρχει, τους αριθμούς. Ήτοι το πόσες Amigas πουλήθηκαν (υπάρχουν τα στοιχεία από τη Γερμανική αγορά) και τι ποσοστό αυτών αντιπροσωπεύουν τα μηχανήματα που "φορούσαν" AGA. Επειδή ακόμα και αν είχατε διαβάσει την ανάρτηση εκείνη είναι μάλλον απίθανο να θυμάστε τους ακριβείς αριθμούς, να σας πω ότι οι AGA Amigas αντιπροσωπεύουν το... εντυπωσιακό 7,49% επί του συνόλου των "Μεγάλων Κυριών" που πουλήθηκαν. Με απλά λόγια, σε κάθε 10 υπολογιστές της (τότε) δημοφιλούς πλατφόρμας, μονάχα ο ένας - και για την ακρίβεια ούτε καν ο ένας - ήταν εφοδιασμένος με το AGA chipset. 

Μέχρι τώρα δεν έχω αναφέρει απολύτως τίποτα καινούριο σε σχέση με αυτά που είχα γράψει στο άρθρο εκείνο του 2021 για το οποίο διαβάσατε στην προηγούμενη παράγραφο. Πραγματικά πλέον ελάχιστα με απασχολεί εάν το AGA ήταν τελικά αυτό που έπρεπε να είναι, καλύτερο ή χειρότερο. Ας θεωρήσουμε ότι ήταν μια χαρά για τον καιρό του, έτσι για χάρη της κουβέντας και για να μπορέσω να προχωρήσω με την συλλογιστική μου. Σκεφτόμουν λοιπόν που λέτε, κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με ό,τι πίστευα μέχρι σήμερα. Με αφορμή όποια σύγχρονη παραγωγή - σε παιχνίδια αναφέρομαι, όχι σε demos - κυκλοφορεί και απαιτεί την ύπαρξη AGA chipset, η θέση μου μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν ότι επρόκειτο για μεγάλο λάθος, καθώς αυτόματα το game αυτό έχει ως στόχο κάτω από το 1/10 των μηχανημάτων που υπάρχουν εκεί έξω (αν θεωρήσουμε ότι έχουν καταστραφεί αναλογικά όσα δεν υπάρχουν πια). Δεν έχει αλλάξει κάτι, και σήμερα συνεχίζω να το θεωρώ βλακώδες το να φτιάχνονται παιχνίδια που να απαιτούν σώνει και καλά AGA chipset. Αλλά για άλλο λόγο πλέον! Βλέπετε, το επιχείρημα των AGA game developers είναι ότι χρειάζονται την έξτρα ταχύτητα (βασικά) και την έξτρα μνήμη που έχουν ως στάνταρ οι Amiga 1200, 4000 και cd32. Και ρωτάω εγώ: τότε γιατί δεν απευθύνεστε σε accelerated Amigas; Γιατί κάποιος που έχει μόνο μία 500άρα, διχίλιαρη ή ακόμα και Α3000 δεν μπορεί να τους προσθέσει AGA chipset, έτσι δεν είναι; Έναν 68030 όμως μπορεί να βάλει αν θέλει τόσο πολύ να τρέξει το νέο παιχνίδι που θα τον ζητάει. Βλέπετε πού το πάω, έτσι;

Αν ένα παιχνίδι κυκλοφορήσει για AGA Amigas στην καλύτερη περίπτωση απευθύνεται στο 7,5% των μηχανημάτων. Τελεία. Αυτή η αναλογία δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν όμως φτιαχτεί για OCS/ECS υπολογιστές, έστω και απαιτώντας την ύπαρξη επιταχυντή, τότε ΚΑΙ θα απευθύνεται σε πολύ μεγαλύτερο target group (στο ποσοστό του 92,5% των Amigas που δεν διαθέτουν AGA αλλά ταυτόχρονα είναι εξοπλισμένες με κάποιον accelerator) ΚΑΙ θα διευκολύνει τους coders αφού θα μπορούν να εκμεταλλευτούν την αυξημένη ταχύτητα και μνήμη αυτών των υπολογιστών. Γιατί, σκεφτείτε, ότι ήδη αρκετές από αυτές τις Amigas που αποτελούν το (πλην AGA) 92,5%, κάποιες είναι Α3000 (οπότε είναι ήδη ταχύτερες από τον 68EC020 στα 14MHz) και κάποιες από τις υπόλοιπες Α500, Α600 και Α2000 έχουν επιταχυντές. Και όχι μονάχα αυτό, αλλά, αν ο χρήστης επιθυμεί μπορεί να αναβαθμίσει με επιταχυντή την Α500/600/2000 του. Αν αυτό που του λείπει είναι το AGA chipset τι θα κάνει; Θα δώσει (minimum) 700€ - και ΑΝ μπορέσει να την βρει - για μια stock 1200άρα; Την ίδια στιγμή που μπορείς με 200€ να πάρεις ολοκαίνουριο accelerator με 68030 και μνήμη για την 500άρα ή την 600άρα (αλλά και για την Α2000) που θα την κάνει κατά πολύ ταχύτερη από την Α1200;

Προφανώς, σε επίπεδο γραφικών το AGA chipset προσφέρει και άλλα πράγματα πέρα από την ταχύτητα: μεγαλύτερη παλέτα, περισσότερα χρώματα ταυτόχρονα στην οθόνη, διάφορες λειτουργίες που γίνονται ταχύτερα. Θεωρώ όμως - καθώς σε κάθε περίπτωση οι coders αναγκάζονται να κάνουν παραχωρήσεις και συμβιβασμούς - ότι θα ήταν πολύ πιο εύκολο για τους ίδιους να δουλεύουν (ακόμα και) σε OCS με 68030 στα 25MHz και 16ΜΒ Fast RAM παρά σε AGA με 68EC020 στα 14MHz με 2ΜΒ Chip RAM. Και εννοείται και εξυπακούεται ότι όλα τα παραπάνω έχουν νόημα μόνο σε περίπτωση που το παιχνίδι-στόχος είναι κάτι το ιδιαίτερα απαιτητικό (π.χ. OutRun). Για μεταφορά του Rygar, του Xevious και του Tetris θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο να ζητάει κανείς οτιδήποτε περισσότερο από vanilla 500άρα...

Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι απλά οι δικές μου σκέψεις πάνω στο θέμα. Κάποιος άλλος μπορεί κάλλιστα να πει "έχω 3 1200άρες και 5 τετραχίλιαρες, να τα φτιάξουν για AGA, στα παπάρια μου τι έχουν οι άλλοι". ΟΚ, δεκτή και αυτή η άποψη. Όχι ιδιαίτερη σεβαστή βέβαια, αλλά τι να κάνεις; Αν επέτρεπαν μόνο σε ανθρώπους με ήθος και σεβασμό στο κοινωνικό σύνολο να αγοράζουν Amigas τότε μάλλον στην Ελλάδα δεν θα είχαν πουληθεί πάνω από 10-20...

Amicamp 2024 photo album

Πάει κι αυτό λοιπόν! Amicamp ήταν και τέλειωσε. Ας βάλουμε τώρα πλώρη για το 2025 και ας σταυρώσουμε τα δάχτυλά μας να είμαστε πρώτα και πάνω απ' όλα όλοι καλά. Γιατί, ευτυχώς, τη διάθεση αποδείχτηκε τελικά ότι την είχαμε και φέτος και με το παραπάνω!

Το φετινό Amicamp χαρακτηρίστηκε από 2 μεγάλες διαφορές συγκριτικά με τα προηγούμενα. Η πρώτη ήταν η αλλαγή του χώρου, αφού φύγαμε για πρώτη φορά από το γνώριμο και αγαπημένο Found.ation και μεταφερθήκαμε στο - ακόμα πιο κεντρικό - Golden Age Hotel, σε ένα χώρο (αίθουσα Ερατώ) που τελικά αποδείχτηκε πολύ ζεστός, λειτουργικός και εύκολα προσβάσιμος. Θεωρώ πως βλέποντας τις φωτογραφίες θα συμφωνήσετε και εσείς πως με την φετινή διαρρύθμιση το Amicamp θύμισε περισσότερο - έστω και σε μικρογραφία - αντίστοιχα events του εξωτερικού. Η δεύτερη διαφορά που πραγματικά ανέβασε επίπεδο τη διοργάνωση ήταν οι παρουσιάσεις, που τόσο μας είχαν λείψει τα τελευταία χρόνια. Προσωπικά θεωρώ ότι έκαναν τη διαφορά και προσδοκώ σε μία μελλοντική διοργάνωση που θα έχουμε ακόμα περισσότερες, καθώς αποτελούν τροφή για σκέψη, προβληματισμό, συζήτηση και - γιατί όχι; - μάθηση. Θεωρώ ότι παρά το προχωρημένο της ηλικίας των περισσότερων διάθεση υπάρχει ακόμα. Ή, για να το θέσω πιο σωστά, διάθεση υπάρχει ακόμα από όσους παρευρέθηκαν στο Amicamp. Γιατί αυτοί που δεν έκαναν καν τον κόπο να αφήσουν τη βολή του καναπέ τους για 2-3 έστω ωρίτσες μέσα στο Σαββατοκύριακο για να επισκεφθούν μία διοργάνωση της οποίας οι ημερομηνίες ήταν γνωστές πάνω από μισό χρόνο τώρα, ε, είναι απλά ασυγχώρητοι. Και σίγουρα από άποψη διάθεσης δεν αποτελούν και παραδείγματα προς μίμηση, έτσι δεν είναι;

Σε πλήρη αντιδιαστολή με την οκνηρία αυτών που μόλις περιέγραψα, φέτος, πέρα από όσους ήρθαν από άλλες πόλεις της Ελλάδας, έδωσαν το παρών και fans από την υπόλοιπη Ευρώπη! Σε αυτούς ειδικά  βγάζω το καπέλο που δεν άφησαν κόπο, ταλαιπωρία και χρηματικό κόστος να τους κρατήσουν μακριά από ένα Αμιγκικό event το οποίο μπορεί μεν να μην μαζεύει πλήθη κόσμου αλλά σίγουρα στήνεται κάθε χρόνο με περίσσιο μεράκι. Και αυτό νομίζω ότι είναι που τελικά μετράει περισσότερο στο τέλος της μέρας...

Σε αυτή την ανάρτηση θα παραθέσω όλες τις φωτογραφίες που θα μαζέψω από το Amicamp 2024, δικές μου και άλλων, χωρίς κάποια σειρά ή λεζάντες. Απλά θα σας... φλομώσω με όσο υλικό έχω και, όταν βρίσκω και άλλο, θα το προσθέτω και αυτό.

Να ευχαριστήσω προσωπικά όλους τους φίλους που ήρθαν για να με δουν μετά από λίγο ή περισσότερο καιρό και να ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη από όσους δεν μπόρεσα να τους αφιερώσω περισσότερο χρόνο. Επίσης να ευχαριστήσω ξεχωριστά τον Mike, με τον οποίο, αφού πέρυσι τερματίσαμε το Tiny Bobble, φέτος κάναμε το ίδιο με το Battle Squadron που προσωπικά δεν είχα ολοκληρώσει ξανά σε διπλό. Άντε, και του χρόνου!