Καθημερινές ιστορίες Αμιγκικής τρέλας

Δεν είμαι απολύτως σίγουρος εάν την αφορμή για τα παρακάτω μου την έδωσαν κάποια πράγματα που διάβασα στο Facebook, στην σελίδα Amiga Greek Community από τους... συνήθεις υπόπτους, ή το καινούριο, απολαυστικό video του Μήτσου (VincentGR) με τις σχεδόν 3 ώρες oldskool demos για την Amiga. "Ποια Amiga;", ρωτάτε; Μα την Amiga βρε, αυτήν, την κλασική, την 500άρα - υπάρχει κι άλλη Amiga;

Εντάξει, προφανώς και υπερβάλλω, αλλά νομίζω ότι στην πλειονότητα στο άκουσμα τις λέξης "Amiga" οι νευρώνες του εγκεφάλου κάνουν την αντιστοίχιση με την Amiga 500 του 1987, αυτήν που αν δεν είχε κυκλοφορήσει τον καιρό και στην τιμή με την οποία κυκλοφόρησε τώρα δεν θα έγραφα αυτά που γράφω, καθώς η όλη πλατφόρμα θα ήταν μια υποσημείωση με ένα μεγάλο "what if?" στην Βίβλο της ιστορίας των μικροϋπολογιστών.

Αλλά πριν προχωρήσω, να σας παραθέσω και το video του VincentGR για το οποία σας έγραψα παραπάνω. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να το δείτε μονοκοπανιά, 3 ώρες είναι αυτές, αλλά με ένα τεταρτάκι τη φορά αργά ή γρήγορα θα το τελειώσετε. Τα demos που έχει επιλέξει ο Μήτσος αξίζουν τον κόπο, πιστέψτε με, και είναι απολύτως αντιπροσωπευτικά της εποχής τους αλλά και των δυνατοτήτων της 500άρας. Αν δεν υπήρχαν και οι ομιλίες και μπορούσαμε να απολαύσουμε απερίσπαστοι τις εξαίσιες μουσικές θα ήταν τέλεια (μικρό παράπονο εδώ)!

Βλέποντας και ακούγοντας τα κλασικά demos της 500άρας και πολλά από τα κλασικά της παιχνίδια επίσης, μου έρχεται και πάλι στο μυαλό το (επίσης) κλασικό "μα τι μηχάνημα ήταν αυτό ρε π****η μου;". Γραφικά, ήχος, κίνηση άλλου (εντελώς) επιπέδου από ό,τι συνηθιζόταν στον χώρο των home computers. Από αυτή την - ολότελα ορθή - διαπίστωση μάλλον ορμώμενοι άρχισαν οι ανά την Ελλάδα Αμιγκάδες να γράφουν το μακρύ και το κοντό τους (εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε όλους, αλλά σε μία καθόλα σεβαστή μερίδα) στο Amiga Greek Community που ανέφερα και παραπάνω. Και, όταν μιλάω για μακρύ και για κοντό, φυσικά εννοώ το χιλιοειπωμένο "η Amiga ήταν χρόνια μπροστά από ό,τι μηχάνημα υπήρχε" ή, το ακόμα καλύτερο "ποια PCιά μωρέ τώρα, με το μπλιπ-μπλιπ;" και, βέβαια, το alltime αγαπημένο "εμείς είχαμε multitasking" (λατρεμένο επιχείρημα Αμιγκάδων που δεν έχουν μπει καν στον κόπο να φορτώσουν έστω και το Workbench μια φορά στη ζωή τους). Τι να κάτσεις τώρα να γράψεις και τι να εξηγήσεις σε κόσμο που αρνείται να κατανοήσει ότι ένας υπολογιστής αποκλείεται να έχει μονάχα πλεονεκτήματα (εντός αν κοστίζει 100.000 δολάρια, οπότε τίθεται αυτομάτως εκτός συζήτησης), ότι μία πλατφόρμα είναι συνδυασμός hardware και software, και ότι ένα μηχάνημα με σαφείς gaming και multimedia καταβολές μοιραία θα βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα από κάποιο άλλο με σαφή επαγγελματικό προσανατολισμό όταν έχουμε να κάνουμε με επεξεργαστές κειμένου, λογιστικά φύλλα, βάσεις δεδομένων και άλλες βαρετές εκ πρώτης όψεως και αναγνώσεως αλλά απολύτως αναγκαίες εφαρμογές. Πώς να καταστήσεις σαφές ότι τα γραφικά και ο ήχος των PCs σαφώς και ήταν για γέλια συγκριτικά με τα αντίστοιχα της Amiga αλλά ότι και από την άλλη πλευρά οι βαρετοί κλώνοι του IBM είχαν σκληρούς δίσκους, ανοιχτή αρχιτεκτονική, τεράστια επεκτασιμότητα, περισσότερη σταθερότητα, ταχύτερο filesystem, και μία library από business software που η Amiga ούτε μπορούσε να ονειρευτεί; Πώς να εξηγήσεις το πιο απλό πράγμα που δεν είναι άλλο από το ότι όχι, το ότι η Amiga έπαψε να υφίσταται ως βιώσιμη πλατφόρμα δεν είναι αποτέλεσμα μίας παγκόσμιας συνομωσίας οργανωμένης από τον Bill Gates, αλλά η φυσιολογική εξέλιξη; Και αυτό διότι το πρόβλημα δεν ήταν τόσο οι λάθος κινήσεις της Commodore τα τελευταία χρόνια ύπαρξης της εταιρίας, αλλά πολύ περισσότερο το ότι ακόμα και η ίδια η κυκλοφορία της Amiga ήταν γεγονός μάλλον τυχαίο παρά αποτέλεσμα πολυετούς στρατηγικού σχεδιασμού. Η Commodore, μετά την αποχώρηση του Jack Tramiel το 1984 ήταν ένα τεράστιο καράβι που έπλεε ουσιαστικά ακυβέρνητο. Το ότι είχε την τύχη να αποκτήσει την Amiga Inc. της έδωσε απλά μία παράταση ζωής, αλλά, νομοτελειακά, το ακυβέρνητο σκάφος κάποια στιγμή θα κατέληγε στα βράχια. Αυτό συνέβη και με την Commodore, τελικά.

Με τα παραπάνω θέλω να πω ότι καλό είναι να αγαπάει κάποιος τον υπολογιστή της νιότης του, ακόμα και αν φτάνει αυτή η αγάπη στο επίπεδο της λατρείας (ειδικά στην περίπτωση της Amiga ο ήχος και τα γραφικά της διεγείρουν τόσο τις αισθήσεις, που είναι ομολογουμένως δύσκολο κάποιος να αντισταθεί). Όταν όμως η αγάπη μετατρέπεται σε ψύχωση και φανατισμό που σε εμποδίζει να (κάνεις ακόμα και την προσπάθεια να) δεις το όλο πράγμα λίγο πιο σφαιρικά και αντικειμενικά, τότε υπάρχει πρόβλημα. Το να μαζεύονται διαδικτυακά ένα τσούρμο Αμιγκάδες σε μία ομάδα του Facebook και να γράφουν πόσο γαμ**η ήταν η Amiga και πόσο "για τα σκουπίδια" ήταν τα PCs και ο ST για χιλιοστή φορά νομίζω ότι πλέον δεν προσφέρει τίποτα απολύτως. Τίποτα θετικό, τουλάχιστον. Σε επίπεδο γραφικότητας κάποιους πόντους τους παίρνει ομολογουμένως. Και πριν αρχίσετε τα μπινελίκια και τις κατάρες σκεφτείτε τα μέλη της Ελληνικής Λέσχης Φίλων 2CV να κάνουν κάτι αντίστοιχο θεοποιώντας το αγαπημένο τους αυτοκίνητο για να καταλάβετε πώς φαίνεται στους απ' έξω!

Όμως, καθώς στον τίτλο αναφέρομαι σε "καθημερινές ιστορίες Αμιγκικής τρέλας" παραφράζοντας την ονομασία του βιβλίου του Charles Bukowski, δεν θα μπορούσα να μείνω στα παραπάνω, καθώς υπάρχει και η εκ διαμέτρου αντίθετη προσέγγιση, και πάλι από άτομα που δηλώνουν λάτρεις της πλατφόρμας. Διάβασα λοιπόν πρόσφατα ότι το Rygar δεν μπορούσε να βγει σε αξιοπρεπή έκδοση για Amiga 500 επειδή το coin op είχε 1024 χρώματα. Και όχι μονάχα αυτό, αλλά και το ότι κακώς έχουμε την εντύπωση ότι κάποια coin op conversions είναι άθλια στην Amiga γιατί το μηχάνημα στην πραγματικότητα δεν έχει τις απαιτούμενες δυνατότητες για πολλά-πολλά στον συγκεκριμένο τομέα και κακώς μας έχει δημιουργηθεί αυτή η αίσθηση! Μάλιστα. Δεκτό. Είναι γεγονός ότι η Amiga δεν μπορεί να απεικονίσει ταυτόχρονα έναν τόσο μεγάλο αριθμό χρωμάτων, παρά μόνο σε HAM mode που, για να το πούμε κομψά, δεν ενδείκνυται για παιχνίδια. Μια στιγμή όμως: απεικονίζει το Rygar (το coin op) όντως 1024 χρώματα ταυτόχρονα στην οθόνη; Και, αν το κάνει, γιατί τα γραφικά του είναι - επιεικώς - αδιάφορα; Μήπως θα μπορούσε να φτιαχτεί μία έκδοση του Rygar για την Amiga (ναι, την κανονική, την ορθόδοξη, την 500άρα) που να παίζει σαν Rygar, να δείχνει σαν Rygar, να ακούγεται σαν Rygar και να μην απαιτεί AGA chipset και 2ΜΒ μνήμης όπως το Rygar AGA του McGeezer;

Η απάντηση είναι ότι ναι, σαφώς και θα μπορούσε να γίνει. Πού το ξέρω; Γιατί έχει ήδη γίνει! Κι επειδή ορθώς θα απορείτε και θα αναρωτιέστε τώρα τι λέω κι από πού τα βγάζω, θα σας εξηγήσω. Το Rygar εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1986 από την Ιαπωνική εταιρία Tecmo με hardware που απαρτιζόταν από 2 επεξεργαστές Z80A, ένα chip ήχου YM3812 της Yamaha και αρκετά ακόμη chips που ήταν υπεύθυνα για τα γραφικά, τα sprites, το scrolling και την ομιλία του παιχνιδιού. Όλα καλά μέχρι εδώ. Το εντυπωσιακό είναι ότι η ίδια εταιρία, με το ίδιο hardware ως βάση κυκλοφόρησε ένα άλλο παιχνίδι 2 χρόνια αργότερα, το οποίο στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στην Amiga και αποτελεί μάλιστα μία από τις πιστότερες μεταφορές από arcade στην ιστορία της πλατφόρμας! Το όνομα αυτού; Silkworm!

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στα παραπάνω, θεωρώ ότι είναι σαφές το τι εννοώ: αν το Silkworm μπόρεσε να μεταφερθεί σε OCS, τότε μπορούσε να γίνει το ίδιο και με το Rygar. Τώρα, το αν τα τεχνικά χαρακτηριστικά της Amiga σε κάποιους τομείς είναι υποδεέστερα αυτών του hardware της Tecmo, αυτό προσωπικά δεν μου λέει τίποτα: και το Silkworm της Amiga δεν είναι ακριβώς το ίδιο με το Silkworm των arcades, αλλά παίζοντάς το σου αφήνει την ίδια ακριβώς αίσθηση. Και αυτό είναι και το σημαντικό, αυτή είναι η ουσία, με αυτό σαν κριτήριο μπορούμε να κρίνουμε μία μεταφορά ως επιτυχημένη ή αποτυχημένη και όχι μετρώντας τα χρώματα ενός... sprite ή παραθέτοντας λίστες με τεχνικά χαρακτηριστικά! Σκεφτείτε ότι από όλα τα home computers αυτό που έτυχε των καλύτερων coin-op conversions (σε πλήθος) ήταν ο ZX Spectrum, ο οποίος ήταν χειρότερος σαν hardware από όλα σχεδόν τα coin ops και σχεδόν όλα τα παιχνίδια του που μεταφέρθηκαν από τα arcades ήταν... δίχρωμα! Λέγοντας λοιπόν ότι η Amiga (με OCS) "το έχει" το Rygar προφανώς και δεν σκοπεύω να φτάσω στο άκρο αυτών που σχολίαζα παραπάνω και να υποστηρίξω ότι με καλό και επιδέξιο προγραμματισμό μια 500άρα μπορεί να τρέξει το... Doom Eternal (!), αλλά έλεος, με την ιστορία του παιχνιδιού της Tecmo έχω (πραγματικά) φάει σκάλωμα από την πρώτη κιόλας στιγμή που πληροφορήθηκα ότι είναι στα σκαριά το Rygar AGA. Γιατί τέτοιες απαιτήσεις; Το επόμενο βήμα ποιο θα είναι, 68030 για το Pengo; Σιγά το παιχνίδι που ήταν το Rygar (από κάθε άποψη) δηλαδή...

Εντάξει, δεν γράφω άλλα, για 2-3 παραγράφους ξεκίνησα πάλι και για μία ακόμα φορά κατέληξα σε... μισό στρέμμα ανάρτηση! Ελπίζω τουλάχιστον να βγάζει νόημα, αν όχι συγχωρέστε με, απλά διαβάζω διάφορα λιγότερο ή περισσότερο "κουφά" από τους Αμιγκάδες κατά καιρούς και μου βγαίνει η αντίδραση! Κλείνοντας να τονίσω ότι αν κάποιος από όλα τα προηγούμενα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν πολυγουστάρω την Amiga μάλλον το έπιασε λάθος: από την πρώτη στιγμή που είχα αντικρύσει την Amiga 1000 σε μία έκθεση στο Hilton το φθινόπωρο του '85 μέχρι και πριν μερικές μέρες που είδα το video του VincentGR η "Μεγάλη Κυρία" εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, να μου κόβει την ανάσα και να κάνει το σαγόνι μου να κρεμάει μέχρι το στήθος μου. Ναι, σε WOW factor ήταν ανέκαθεν η απόλυτη κορυφή, το μέτρο σύγκρισης. Συνολικά, σαν υπολογιστική πλατφόρμα όμως, είναι μια εντελώς άλλη υπόθεση με πολλές περισσότερες παραμέτρους και με σαφώς λιγότερους άσσους στο μανίκι της. Μπερδευτήκατε; Τι σας έλεγα; Καθημερινές ιστορίες Αμιγκικής τρέλας...